محتوای مقاله
ژو شی فیلسوف چینی حدود 800 سال پیش می گوید: برای حفر چاه منتظر تشنگی نباشید.
وقتی صحبت از بیماری ها و بلایای طبیعی به میان می آید، ما معمولاً فرض می کنیم که هوشمندانه ترین کار تمرکز بر آمادگی و برنامه ریزی پیشگیرانه است. چه کووید-۱۹ باشد، چه سرطان، زلزله یا سونامی، پیشگیری و تشخیص زودهنگام بدون شک بهتر از تلاش برای کاهش مشکلات پس از خارج شدن از کنترل است.
تبلیغات 2
محتوای مقاله
با این حال، در رابطه با بحران آب و هوا، پیشگیری به طور مداوم در جایگاه دوم درمان‌های بعدی قرار گرفته است. این تفکر واکنشی در هیچ کجا به اندازه تلاش های متمرکز بر حذف دی اکسید کربن (CDR) یا جذب مستقیم هوا (DAC) مشهود نیست.
به جای تمرکز بر جلوگیری از CO2 در چندین هزار سایت در سراسر جهان که مسئول اکثر انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از انسان هستند، برخی از پیچیده ترین بازیگران تنها بر حذف این واقعیت تمرکز می کنند نه اینکه ابتدا از انتشار کربن جلوگیری کنند.
بیشتر توجه پیرامون انتشار کربن بر روی CDR همراه با جذب و ذخیره کربن (CCS) متمرکز شده است، فرآیندی که کربن را از جو خارج می کند و آن را برای همیشه در زیر زمین قفل می کند. در حالی که چنین تلاش‌هایی قابل ستایش هستند، تنها تمرکز بر فیلتر کردن انتشار کربن در حال حاضر در اتمسفر نمی‌تواند ریشه‌ای مشکل را پیدا کند.
زمانی که قانون آب پاک با تأخیر در ایالات متحده در سال 1972 تصویب شد، بر کاهش تخلیه آلاینده‌های سمی تمرکز داشت تا اینکه زمانی که آلاینده‌ها قبلاً در آب آشامیدنی بودند، فیلترها برای آب تمیز نیاز داشت.
مشاهده اخبار ظهر
محتوای مقاله
تبلیغات 3
محتوای مقاله
پنجاه سال بعد، ما بر جذب جریان های رقیق CO2 از هوایی که تنفس می کنیم، به جای افزایش سریع جذب در سایت های صنعتی که غلظت های قابل توجهی در منبع دارند، متمرکز شده ایم.
بیشتر سایت‌های صنعتی دارای غلظت CO2 هستند که 100 تا 10000 برابر بیشتر از CO2 است که ما می‌توانیم از هوا جذب کنیم. در حالی که برنامه‌های انگیزشی مالی بلندپروازانه برای رویکردهای CDR ادامه دارد، تأسیسات جذب کربن در این سایت‌های صنعتی کمتر از 0.01 درصد از انتشارات صنعتی را که تولید می‌کنند، جذب می‌کنند.
ما به یک رویکرد متعادل نیاز داریم.
صنایع انرژی بر و کربن – از جمله صنایع سیمان، فولاد، شیشه و مواد شیمیایی – حیاتی هستند، اما حدود 70 درصد از انتشار جهانی صنعتی را تشکیل می دهند. اگر امیدواریم در نبرد با تغییرات آب و هوایی پیروز شویم، به راه‌های مؤثری برای کاهش آن نیاز داریم.
اینجاست که فناوری‌هایی مانند جذب و استفاده از کربن (CCU) می‌توانند نقش حیاتی ایفا کنند.
CCU شامل فرآیندهای تکنولوژیکی است که دی اکسید کربن را از تاسیسات صنعتی قبل از ورود به جو جذب می کند. به جای آن می توان از انتشار کربن جذب شده برای تولید مواد و محصولات جدید با ردپای کربن به میزان قابل توجهی کمتر استفاده کرد که سالم تر و از نظر زیست محیطی پایدارتر هستند.
تبلیغات 4
محتوای مقاله
برای درک پتانسیل واقعی CCU، ما باید به سرعت و سپس با صبر و حوصله انگیزه ای برای بستن شیرهای CO2 در سایت های صنعتی بزرگ خود داشته باشیم، حداقل به اندازه ای که CO2 موجود در هوایی که تنفس می کنیم فیلتر می کنیم.
برای مقابله با انتشار گازهای گلخانه ای صنعتی در منبع، دولت، صنعت و رهبران فکری باید به سمت یک ذهنیت فعال تر حرکت کنند و پیشگیری را بر درمان پس از درمان ترجیح دهند. این سه مرحله شروع خوبی خواهد بود:
• کاهش CO2 از طریق بهره وری انرژی و مواد در سایت های صنعتی باید به همان اندازه با اعتبارات CDR تشویق شود.
• یک تن CO2 اجتناب شده به طور قابل توجهی برای جامعه ارزشمندتر از یک تن آزاد شده و سپس بازیابی است. به ازای هر 1 دلاری که برای CDR از منابع بزرگ خصوصی و/یا عمومی هزینه می‌شود، حداقل 2 دلار باید صرف فناوری‌های کاهش و کاهش CO2 شود.
• تلاش های کربن زدایی صنعتی نیازمند توجه قابل توجهی از طریق صدور مجوزهای سریع، مشوق های اعتبار مالیاتی و اولین ابزارهای مالی پروژه در نوع خود برای جذب سرمایه خصوصی به این بخش ها است. ما به ابزارهای مالی جدید نیاز داریم تا مقیاس مخرب فناوری های نوآورانه را فعال کنیم.
رهبران جامعه، شرکت‌های خصوصی و دولت‌ها در همه سطوح باید آگاهی و دانش را در مورد چرخه کربن افزایش دهند. ما باید از داستان‌های بیش از حد ساده‌سازی فاصله بگیریم و به جای آن به تلاش‌های زیست‌محیطی موفق گذشته قیاس کنیم.
بحران آب و هوا بزرگترین چالشی است که ما با آن روبرو هستیم. برای موفقیت، باید روی فناوری‌هایی مانند CCU سرمایه‌گذاری کنیم که انتشار کربن در منبع را بررسی می‌کند.
آپورو سینها مدیر عامل شرکت کربن بالابرنده در کلگری است.
محتوای مقاله