نقد و بررسی: جاشوا بل بی همتا به عنوان یک ویولونیست جذاب و دیدنی

محتوای مقاله

مقاله اخیر روزنامه ای از کاهش مخاطبان رویدادهای هنری در کانادا در چند سال گذشته ابراز تاسف کرد. با این حال، این کاهش در آخرین کنسرت ارکستر فیلارمونیک کلگری، رویدادی که جاشوا بل، نوازنده ویولن در آن حضور داشت، مشهود نبود.

سالن کنسرت جک سینگر کاملاً مملو از جمعیت بود، به طوری که رهبر ارکستر ران برگمن لحظاتی را صرف عکاسی کرد تا از تماشاگران عکس تبلیغاتی بگیرد و از آنها بخواهد لبخند بزنند و برای عکاس دست تکان دهند.

محتوای مقاله

ارکستر و مدیریتش قطعا دلایلی برای لبخند زدن داشتند. سال فوق‌العاده خوبی برای ارکستر بوده است: کنسرت‌ها از کیفیت فوق‌العاده بالایی برخوردار بوده‌اند، تماشاگران بیش از حد مناسب بوده‌اند، و حال و هوای عمومی سازمانی است که از اعتماد و حمایت حامیان خود برخوردار است.

این به ویژه در جفت پایانی کنسرت های فصل صادق بود. یک هفته قبل، تماشاگران پرشور و زیادی برای اجرای کنسرتو پیانو چایکوفسکی توسط ایلیا اوچارنکو، آخرین برنده مسابقه بین المللی پیانو هوننس، که شرحی واضح و دقیق از این محبوب محبوب همیشه سبز ارائه داد، وجود داشت.

استاندارد بالای اجرا در نیمه دوم که به موسیقی کرال آنتون بروکنر اختصاص داشت حفظ شد. اجرای فوق‌العاده‌ای برای گروه کر فیلارمونیک کلگری بود، آواز خواندن با لطافت و پیچیدگی در دو موت بدون همراهی و برابری با خواسته‌های کلان بروکنر در گروه بزرگ Te Deum برای کر و ارکستر.

مارک بارتل، کارگردان مردم، از زمان ورودش مهر خود را بر روی مردم گذاشته است. او گروه کر را در کارهای کوچک بدون همراه رهبری کرد و آن را برای گروه بزرگ Te Deum آماده کرد. یک کوارتت از تکنوازان توانا در کنار آن بودند که تنور اندرو حاجی با آواز کامل خود بسیار تأثیرگذار بود.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

آخر هفته گذشته کنسرت پایانی فصل بود، یک شب بازدید توسط جاشوا بل، نوازنده ویولن. بل برای مخاطبان کلگری به خوبی شناخته شده است و بی صبرانه منتظر حضور او بودند. بل دو بار اجرا کرد: اول در اثری مدرن از کوین پوتس و در یک کنسرتو رمانتیک برای پایان شب.

نیمه اول به موسیقی معاصر اختصاص داشت و برنامه با سمفونی چهارم آهنگساز کانادایی گری کوله شا آغاز شد. این سمفونی، دنباله‌ای بر سمفونی سوم بسیار موفق کوله‌شا، یک سفارش مشترک با سمفونی تورنتو بود. آهنگساز اصلی در دنیای آهنگسازانی که سبک‌های مختلف را در بر می‌گیرد، موسیقی کولهشا با ایده‌های قوی و فردی و تسلط کامل در نحوه اداره یک ارکستر مشخص می‌شود.

این ویژگی‌ها در این اثر جدید به وفور مشهود بود، با حرکت آغازین توسعه یافته و توسعه‌یافته، حرکت آهسته خاموش، و پایان احساسی. این سمفونی که بیش از 20 دقیقه به طول انجامید، تماشاگران را به وجد آورد و خوشحال بود که یک اصطلاح موسیقایی سرشار از ملودی، تخیل و رنگ غنی ارکستری را پذیرفته است. این سمفونی که عمدتاً از نظر شخصیتی بازتابی دارد، کار آهنگساز بالغی است که موسیقی او مبتنی بر رایانه نیست، بلکه بیشتر بیانگر افکار موسیقایی یک هنرمند اصیل و خلاق است. این سمفونی جدید به مجموعه آثار زیبا و خوش ساخت کولهشا ادامه داد. امیدواریم این سمفونی دوباره به زودی برنامه ریزی شود. کلگری بهتر است موسیقی او را بیشتر بشنود.

محتوای مقاله

سمفونی کولش به خوبی اثر زیر را تولید کرد، حرکت آغازین قطعه ای که توسط چند آهنگساز آمریکایی به سفارش جاشوا بل ساخته شده است. کل اثر The Elements نام دارد و شامل حرکات مختلف توسط آهنگسازان مختلف است که همه بر اساس در نظر گرفتن عناصر است. موومان اول “زمین” نام دارد و توسط کوین پوتس ساخته شده است که اپرای “شب خاموش” او چندین سال پیش با موفقیت توسط اپرای کلگری اجرا شد.

در ابتدا فکر کردم قطعه جدید برای کابل های اتصال صدا است: Earth نام کابل سری Elements است که پخش کننده سی دی گران قیمت من را به آمپلی فایر گران قیمت من متصل می کند. با این حال، در اینجا، زمین اولین موومان انعکاسی از یک اثر چند قسمتی برای ویولن سولو و ارکستر است.

زمین مانند سمفونی قبلی کولش، اساساً اثری درونی و غنایی با بخش ویولن سولوی دوست داشتنی است. در اینجا زیبایی صدای ویولن بل، عنصری مشخص در نوازندگی او، در معرض دید همگان قرار گرفت. به نظر من این اثر با استقبال گرم ترین اثر معاصر اجرا شده توسط ارکستر در سال های اخیر بود. سبک ملودیک پوتس گیرا بود.

محتوای مقاله

نیمه دوم کنسرت، مانند قسمت اول، شامل کار تنظیم قسمت دوم بود. در این مورد، این اورتور وردی برای La Forza del Destino بود، یک اورتور عاشقانه با شخصیتی پرهیاهو و عاشقانه مانند کنسرتوی که بعد از آن انجام شد. ارکستر و برگمان در اینجا در بهترین فرم بودند، اورتور به همان خوبی که می توان نواخت.

همه اینها فقط آماده سازی برای اجرای کنسرتو ویولن شماره 5 توسط بل توسط آنی ووتمپ بود. زمانی همه هنرپیشه ها این کنسرت را اجرا می کردند، اما اکنون به ندرت شنیده می شود. شیوه مسطح کنسرت، ببینم چه کاری می توانم انجام دهم، اساساً مربوط به جوهر موسیقی نیست، بلکه در مورد نمایش فضیلت است.

برای تماشاگران، این فرصتی بود تا جنبه دیگری از بل را بشنوند. به عنوان یک نوازنده ویولن، به نظر می رسد بل به دو جهت نگاه می کند. او مطمئناً یک موسیقی‌دان معاصر است، اما سال‌های جوانی‌اش را با معلمانی از سنت بزرگ هنرپیشه مرتبط با یاشا هایفتز گذراند. او از آنها فهمید که نواختن ویولن چیست. این بخش قدیمی تر از اجرای بل بود که در اینجا به نمایش گذاشته شد. بل تقریباً در این رپرتوار بی نظیر است و تماشاگران را کاملاً خوشحال کرد.

محتوای مقاله

بل پس از تکرار فینال سرعت رعد اسا به عنوان یک انک کوتاه، بل از استاد کنسرت دیانا کوهن دعوت کرد تا برای دومین کنکور متشکل از یک دونوازی کوتاه ویولن از شوستاکوویچ به او بپیوندد. این به‌عنوان بازتابی موسیقایی درباره مشکلات کنونی جهانی ما در موسیقی توسط آهنگ‌سازی طراحی شده بود که به‌طور غیرمعمولی نسبت به مصائب کسانی که از آزار و شکنجه رنج می‌برند حساس است. اجرای کوهن در اوایل فصل کنسرتو ویولن مندلسون، سر و صدای واقعی را در بین تماشاگران ایجاد کرد و یک شریک فوق العاده برای بل در یکی از شیرین ترین و تامل برانگیزترین آهنگ های شوستاکوویچ ایجاد کرد. این یک پایان فوق العاده برای کنسرت و یک فصل تاثیرگذار از موسیقی ارکسترال ارکستر کلگری بود.

محتوای مقاله