محتوای مقاله
روز جهانی آگاهی از شوانومای دهلیزی 22 ژوئن است و من آن را جشن خواهم گرفت. 20 سال از زمانی که تشخیص داده شد من مبتلا به “نوروم آکوستیک” که شوانوم دهلیزی نیز نامیده می شود، می گذرد و به دنبال آن رادیوسرجری با چاقوی گاما می گذرد.
نوروم آکوستیک یک تومور مغزی غیر سرطانی نادر است که روی عصب هشتم جمجمه ای منتهی به مغز به گوش داخلی ایجاد می شود.
محتوای مقاله
از دست دادن شنوایی در یک گوش، صدای زنگ در گوش، یا مشکلات تعادل، همه از علائم نوروم آکوستیک هستند و تشخیص زودهنگام کلیدی است.
من هنوز هر سال ام آر آی می گیرم – که نشان داد تومور رشد نکرده است – و خوشبختانه به درمان دیگری نیاز نیست.
درمان من با چاقوی گاما اوج فرآیندی بود که در پاییز سال 2003 آغاز شد، زمانی که در نهایت به پزشک خانواده‌ام گفتم که به نظر می‌رسد در شنوایی مشکل دارم. داشتن نامی برای مشکلم آرامش بخش بود و آن نام آنقدرها هم که می ترسیدم بد نبود. من یاد گرفتم که با ام‌آرآی‌های راحت‌تر، تشخیص نوروم‌های آکوستیک آسان‌تر است، اما بروز آن‌ها هنوز بسیار نادر است.
همانطور که نوروم آکوستیک من به آرامی رشد می کرد، حدود یک سانتی متر، سه انتخاب اولیه داشتم: هیچ کاری نکنم و تماشا کنم. جراحی از طریق گوش برای برداشتن آن؛ یا رادیوسرجری من چندین سال با MRI تحت نظر قرار گرفتم زیرا شنوایی من همچنان رو به وخامت بود.
در ژوئن 2006، نوروما به دو سانتی متر افزایش یافته بود و زمان آن رسیده بود که دوباره به جراح مغز و اعصاب مراجعه کنیم و با همان انتخاب ها روبرو شویم: جراحی یا انواع مختلف پرتوها. من تابش را انتخاب کردم، ممنون که گزینه جراحی را داشتم.
محتوای مقاله
نه دقیقاً یک چاقو، چاقوی گاما از پرتوهای بسیار دقیق تابش برای درمان نواحی آسیب دیده مغز و از بین بردن تومور نوروم آکوستیک استفاده می کند.
با گذراندن این فرآیند، من شبیه چیزی از فضای بیرونی به نظر می رسیدم: قاب سر استریوتاکسی با چهار پین به سرم وصل شده بود. فریم در طول عمل روی سرم باقی ماند تا در طول تصویربرداری و درمان در وضعیت ثابتی قرار بگیرم.
در حالی که درمان مانع از رشد تومور شد، نتیجه ناشنوایی در سمت راست من بود. من در حال حاضر سمعکی دارم که به کم شنوایی یک طرفه کمک می کند، که شامل یک میکروفون انتقال دهنده برای گوش است که نمی تواند از سمعک بهره مند شود و یک سمعک دریافت کننده برای شنوایی بهتر.
وقتی صدا از گوش بدتر می آید، به صورت بی سیم به گوش بهتر ارسال می شود. با این وجود، تاخیرهایی در تعیین جهت صدا وجود دارد که می تواند نگرانی های ایمنی عمده ای ایجاد کند.
یک کارگاه آنلاین اخیر که توسط انجمن نورومای آکوستیک کانادا برگزار شد، یک شنوایی شناس را در مورد عوارض عاطفی کم شنوایی یک طرفه مورد بحث قرار داد: «احساس ناتوانی، انزوا و استرس. روابط تیره با خانواده، دوستان و همکاران ناشی از چالش‌های ارتباطی و اضطراب که منجر به رفتار اجتنابی می‌شود.» سخت‌شدن برای شنیدن خسته‌کننده است و از دست دادن برخی از آنچه گفته می‌شود بیش از غفلت از شوخی است، همین کافی است که برای حضور در دفعه بعد مردد شوید. در یک رستوران یا سالن شلوغ با یک میکروفون پررونق.
برای همه مهم است که بدانند کم شنوایی فقط یک بیماری سالمندان نیست. هر کسی ممکن است کم شنوایی داشته باشد. با ما روبرو شوید، واضح و آهسته صحبت کنید و پارس نکنید، فریاد نزنید یا نپرسید که آیا سمعک استفاده می کنیم. ما عمدا نمی شنویم
لوئیز راچلیس نویسنده اتاوا و کارمند سابق شهروند اتاوا است. انجمن نورومای آکوستیک کانادا یک موسسه خیریه است که پشتیبانی، اطلاعات و آموزش را ارائه می دهد. هدف ANAC ترویج تشخیص زودهنگام، درمان موفق و حمایت پس از جراحی است. برای کسب اطلاعات بیشتر، به www.anac.ca مراجعه کنید.
این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید