از طریق اقامت در خانه و بازدید از روستا، پرو را شخصاً بشناسید

محتوای مقاله

با ایستادن بر روی خط الراس مشرف به یکی از عجایب هفت گانه جهان، نمی توان گفت کدام یک جذاب تر است: ارگ اینکاهای قرن پانزدهمی که در زیر آن گسترده است یا 16 مادر پرویی که با احساسات غلبه کرده اند.

بالا در آند وحشی در ماچوپیچو در ارتفاع 2430 متری از سطح دریا، نفس شما را بند می آورد. تصویر نمادین کوه Huayna Picchu که از ویرانه‌ها حمایت می‌کند بسیار دراماتیک‌تر است: سبز تیره کوه‌ها، رنگ‌های آهکی روشن چمن، نقاط سفید آلپاکاهای در حال چرا و نور خورشید که از سنگ 600 ساله می‌درخشد.

محتوای مقاله

رسیدن به آنجا نیازمند کار است و حس هیبت و شگفتی ایجاد می کند. اما برای زنان روستای Huilloc Alto، بسیار بیشتر است.

ما 100 درصد منشاء اینکا را احساس می کنیم. ما هنوز از همان تکنیک های سنگ نشینی استفاده می کنیم. جاستینا ریکلمه ریوس، 33 ساله، که تمام زندگی خود را برای این روز منتظر بوده، گفت: ما احساس می کنیم که با اجداد خود بسیار مرتبط هستیم. او به عنوان یک یتیم جوان، صحبت گردشگران درباره ماچو پیچو را شنید. فکر می‌کردم روزی با توریست‌ها بروم. Gracias por eso،” او از طریق یک مترجم گفت در حالی که اشک در چشمانش حلقه زد.

زنان هویلوک از نوادگان اینکاها هستند که به طرزی هوشمندانه معابد، محل زندگی و انبارهایی را که امروزه تصور می‌شود ساخته شده‌اند، ساختند. میراث جهانی یونسکو. تاریخ گذاری اخیر رادیوکربن نشان می دهد که از حدود 1420 تا 1530 پس از میلاد اشغال شده است، زمانی که متروک شد.

اگرچه آنها تنها در 100 مایل دورتر زندگی می کنند، این زنان کچوا (و همچنین 95 درصد ساکنان بومی کوه ها) به دلیل هزینه و تدارکات هرگز به ماچو پیچو نرفته اند. آنها هرگز با قطار سفر نکرده اند، که راهی برای رسیدن به آنجاست مگر اینکه یک سفر طاقت فرسا چهار روزه را کامل کنید. و هرگز مانند قبل از آخرین سفر شاتل در بوفه غذا نخورده بودند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

سرگشتگی آنها در قطار خوش منظره و سر میز دسر جای خود را به حرف‌های بلند و اشک‌ها داد که با صندل‌های چرمی کوچک به سمت تراس پانوراما بلند مشرف به ماچو پیچو می‌دویدند. در متناوب بین اسپانیایی و بومی آنها کچوا، احساسات واضح بود.

نورما کالر، راهنمای سفر بی‌باک، که به‌عنوان یک کچوان بومی نیز احساسی بود، ترجمه کرد: «آن‌ها احساس می‌کنند خیلی خوش‌شانس هستند که اینجا هستند، زیرا همیشه در دوران کودکی رویای آنها این بود که روزی از ماچو پیچو بازدید کنند. «اکنون آنها این فرصت را دارند. (وقتی برای اولین بار به آنها گفته شد که قرار است به یک تور ملحق شوند) همه خانم ها بالا و پایین می پریدند و می گفتند: “اوه خدای من، ما به ماچو پیچو می رویم. رویاهای ما به حقیقت پیوسته است.»

سفر آنها به لطف بنیاد غیرانتفاعی Intrepid امکان پذیر شد که با پروژه های اجتماعی در کشور مانند Awamaki کار می کند، که از جامعه Huilloc با فروش منسوجات خود در فروشگاه Ollantaytambo یا از طریق بازدید از روستاها حمایت می کند، همانطور که گروه ما در روز انجام داد. قبل از رفتن به ماچو پیچو.

ماریو، داوطلب آواماکی، گفت: «کار با تعاونی تأثیر زیادی بر زندگی آنها دارد. او در ترجمه برای جوزفینا سالو کروز، 46 ساله، می‌گوید که پولی که از فروش کارش گرفته تا گردشگران به دست می‌آورد، مستقیماً به فرزندان و خانه‌اش می‌رسد امکان تحصیل بهتر برای فرزندان خود را فراهم کنند تا بتوانند در آینده زندگی بهتری داشته باشند.»

محتوای مقاله

ما در روستای آنها آموخته بودیم که چگونه زنان نخ های پشم بریده شده از گوسفند یا آلپاکا را می چرخانند و آن را با گیاهان و مواد معدنی مختلف رنگ می کنند و کمربند می بافند. مرغ، لوبیا لیما و سیب زمینی (پرو بیش از 3500 نوع دارد!) را با هم خوردیم که در زمین روی سنگ های داغ پخته شده بودند. با ما مثل خانواده رفتار می شد و خداحافظی بعد از دو روز سخت با هم غمگین بود.

همین امر در مورد اقامت در دریاچه تیتیکاکا در چند صد کیلومتری جنوب نیز صادق بود. در آنجا، گروه تور Intrepid ما به چهار خانواده تقسیم شد و ما نگاهی دست اول به فرهنگ آنها، از برداشت آن سیب زمینی های بسیار مهم و تماشای حیوانات، داشتیم. شب ها بدون گرما، برای دفع سرما، روی تخت های ساده خود را با پتوهای پشمی سنگین می پوشاندیم. خانواده‌ها با ما خوش‌گذرانی کردند، لباس‌های سنتی‌شان را که هر روز می‌پوشند – نه لباس‌های عکس – و توری برای یک بازی بداهه والیبال شکستند. مردم محلی گردشگران را هل دادند. این یک نگاه اجمالی غیرمنتظره و لذت بخش به زندگی آنها بود.

Intrepid پروژه های اجتماعی و تعاملات شخصی را در هر سفری گنجانده است – چه یک کلاسیک پرو نه روزه یا یک پرو ضروری 21 روزه. (20 مسیر مختلف در پرو وجود دارد و بیش از 900 سفر در بیش از 100 کشور). این سفر پایدار و تعاملی در واقعی ترین شکل آن است. “برای ما در Intrepid بسیار مهم است که از جوامعی که با آنها کار می کنیم حمایت کنیم. ما با استفاده از حمل و نقل محلی، با اقامت در کنار آنها، با غذا خوردن با آنها از اقتصاد محلی حمایت می کنیم.

محتوای مقاله

در اوروبامبا، در دره مقدس، یکی دیگر از شرکای او را ملاقات کردیم. پشت یک دیوار سنگی در خیابان بزرگ، AMA مکانی آرام و آرام با باغ‌ها، مهد کودک، زمین بازی، یک فروشگاه تجارت منصفانه و یک رستوران ارگانیک است که از مادران مجرد حمایت می‌کند.

«ایده من این است که غذای ساده اما خانگی درست کنم. از باغ تا بشقاب.» مالک جولیو سانچز، مردی جوان با جاه طلبی های بالا برای کسب و کار خود می گوید که از ارائه آموزش های شغلی و فرصت هایی برای جمعیت های آسیب پذیر تا کاهش نابرابری و فقر را شامل می شود.

این فلسفه به خوبی با اهداف Intrepid مطابقت دارد.

کالر گفت: “هر کاری که ما انجام می دهیم یک هدف دارد و آن ایجاد تفاوت است.”

محتوای مقاله