این برای تمدید فصل برای نجات غریق در فضای باز است | نظر

محتوای مقاله

شنبه آغاز شنا تحت نظارت در سواحل عمومی اتاوا است. متأسفانه، برای خانواده پسر نه ساله ای که اوایل این ماه در ساحل بریتانیا غرق شد، خیلی دیر شده است.

در شکل کنونی، ناجیان غریق اتاوا هر سال فقط دو ماه در سواحل عمومی گشت می زنند. به همین ترتیب، استخرهای عمومی فقط از اواسط ژوئن تا پایان آگوست باز هستند. این در حالی است که هر تابستان افزایش دما رکورد پشت سر هم می شکند و ساکنان به شدت به دنبال راه هایی برای غلبه بر گرمای بی سابقه هستند.

محتوای مقاله

تغییرات آب و هوایی هر روز گرمتر می شود. ماه گذشته گرم ترین ماه مه ثبت شده بود، و با در نظر گرفتن این موضوع، شاید زمان آن رسیده است که شهر اتاوا افزایش ساعت شنای تحت نظارت در فضای باز را در نظر بگیرد.

در حال حاضر دو دلیل اصلی (با توجه به شهر) وجود دارد که چرا این امکان پذیر نیست.

اولین مورد این است که “اکثریت ناجیان غریق شهر اتاوا در سواحل و استخرهای روباز دانش آموزانی هستند که در برنامه اشتغال تابستانی ما شرکت می کنند، بنابراین، به دلیل برنامه سال تحصیلی و مطالعه و کار در دسترس بودن پرسنل پیش از فصل، ساعات کاری محدود است.” .

دلیل دوم و احتمالاً بزرگ‌ترین دلیل این است که یک دوره دو ماهه وظیفه نجات غریق همان چیزی است که با بودجه فعلی تعیین شده توسط شورای اتاوا مطابقت دارد.

در عوض، خارج از دوره‌های شنا تحت نظارت، شهر پیام‌های مکرر و یادآوری‌های منظمی را به ساحل‌نشینان ارسال می‌کند که شنا بدون غریق غریق در حال وظیفه «توصیه نمی‌شود».

فرض کنید در آپارتمان خود تهویه مطبوع ندارید و هوا در بیرون بیش از 30 درجه است، اما دمای هوا شبیه به 40 است. شما به ساحل شنا می‌رسید و با پیامی از شما استقبال می‌شود که به شما اطلاع می‌دهد هیچ نجات غریق در حال انجام وظیفه نیست.

محتوای مقاله

اگر کسی فکر می کند که می خواهید برگردید و با جعبه داغ به آپارتمان خود برگردید، به خودش دروغ می گوید.

وقتی شهری قبل از 15 ژوئن یا بعد از 25 آگوست با موج گرما برخورد می کند (بله، در آخر هفته روز کارگر هیچ ناجی غریق در فضای باز وجود ندارد)، وجود مناطق خنک کننده باید یک مسئله بهداشت عمومی باشد.

نداشتن ناجی غریق کافی به دلیل “برنامه سال تحصیلی” منطقی نیست. دبیرستان ها تا ژوئن باز هستند، اما بیشتر دانش آموزان تعطیلات تابستانی خود را در آوریل آغاز می کنند و بسیاری از آنها گواهی های شغلی لازم را دارند.

مسئله واقعی این است که شهر باید مایل به صرف هزینه برای افزایش ساعات غریق باشد. وقتی هوا گرم می شود، مردم به شنا می روند، چه نجات غریق آنها را تماشا کند یا نه. وجود ناجیان غریق برای مدت زمان طولانی باید بر عهده شهر باشد.

به گفته کان. ترزا کاوانا، دلیل سومی هم وجود دارد که تمدید ساعت شنا تحت نظارت ممکن است دشوارتر از آن چیزی باشد که به نظر می رسد: فقدان عمومی ناجیان غریق.

اما یک راه حل برای آن نیز وجود دارد: پرداخت دستمزد رقابتی به ناجیان غریق. در حال حاضر، دستمزد ناجیان غریق شهری بالاتر از حداقل دستمزد است. به همین دلیل است که تنها کارکنانی که شهر می تواند استخدام کند دانش آموزان دبیرستانی هستند که نمی توانند به اندازه دانش آموزان کالج کار کنند.

محتوای مقاله

ناجیان غریق در فضای باز در ونکوور بیش از 30 دلار در ساعت درآمد دارند و این بدان معناست که ناجیان غریق در اوایل روز ویکتوریا برای انجام وظیفه در دسترس هستند. وب سایت شهر اتاوا حقوق فعلی نجات غریق برای کار تابستانی را بین 17881 تا 19274 دلار در ساعت فهرست کرده است. (حداقل دستمزد انتاریو 16.55 دلار است.)

این مشکلی نیست که بتوانیم فردا آن را حل کنیم، اما این بدان معنا نیست که نمی توان آن را حل کرد.

اکثر مرگ و میرهای ناشی از غرق شدن قابل پیشگیری هستند، اما شهر باید مایل باشد که پول مورد نیاز را برای اطمینان از مرگ و میرهای غیرضروری کمتر خرج کند.

کیت دی سیلویا-لگو یک روزنامه نگار و سازمان دهنده جامعه مستقر در اتاوا است.

محتوای مقاله