عید این ماه شادی را با درد ما از غزه آمیخته است | نظر

محتوای مقاله

در 16 ژوئن، زائران سفر خود را در مکه به پایان می‌رسانند، اما برای اکثر مسلمانان در سراسر جهان، قلب ما تاریک و متمرکز بر غزه است.

جوامع دینی به طور غشائی و غیرمستقیم شادی ها و دردهای هموطنان خود را احساس می کنند. یهودیان آن را برای کسانی که تا 7 اکتبر ضربه سختی خوردند تجربه می کنند. این بدون شک ایمان آنها را به انسانیت متزلزل کرد. آنها احساس ناامنی می کنند و به درستی نگران آزادی گروگان ها هستند. اگرچه بسیاری از مسلمانان هرگز غزه را زیارت نکرده اند، اما ما نیز درد و رنج، خفقان فلسطینی ها را که بسیاری از آنها زن و کودک هستند، احساس می کنیم.

محتوای مقاله

اگرچه به خبرنگاران خارجی اجازه ورود به غزه داده نشد تا داستان ها را از روی دیوارها پوشش دهند، اما گوشه هایی از خشونت در جریان است. کارکنان پزشکی و امدادگران خارجی داستان های دلخراشی می گویند و در مورد گناه بازمانده ای که احساس می کنند صحبت کرده اند.

جراحان ارتوپد مارک پرلموتر و فروز سیدوا، کهنه‌کار در مورد درمان حوادث آسیب‌زا، رنجی را که شاهد آن بودند توصیف می‌کنند: «یک پسر بچه سه ساله که به سرش گلوله خورده، یک دختر 12 ساله که به سینه گلوله خورده است، یک پرستار. در بخش مراقبت‌های ویژه به معده شلیک شد، همگی توسط برخی از آموزش‌دیده‌ترین تیراندازان جهان. هر اینچ مربع از طبقه بیمارستان با چادرهای موقتی که خانواده های آواره را در خود جای داده است، اشغال شده است. آنها چند صد نفر خوش شانس هستند که در داخل خانه زندگی می کنند، در مقابل ده ها هزار نفری که بیرون در محوطه بیمارستان پناه می گیرند. آنها در پایان می گویند: ما به عنوان دو دانه برف مجزا به غزه آمدیم که سعی می کنند جلوی این بهمن مرگ و وحشت را بگیرند، اما در قبال آن احساس مسئولیت می کنیم.

مسیحیان فلسطینی مانند کشیش مونتر اسحاق به وضوح از واکنش مسیحیان به آنچه در حال وقوع است ناامید هستند. ما به درخواست‌های قوی‌تری برای آتش‌بسی مانند آنچه پاپ فرانسیس مطرح کرد، نیاز داریم. ما به این رهبران کلیسا نیاز داریم که به سرزمین مقدس بیایند و تقاضای آتش بس کنند. این فراتر از غم انگیز است. ما باید در حال حاضر در خواست خود برای آتش بس بسیار قاطع باشیم. آیزاکس در مصاحبه ای با Democracy Now در مورد اظهارنظرهای خارج از میکروفون که توسط تیم والبرگ نماینده کنگره میشیگان انجام شد، گفت: «این باعث عصبانیت من به عنوان یک مسیحی، این باعث عصبانیت من به عنوان یک مسیحی می شود، به دلیل فقدان رحم و شفقت. قطعاً این روش عیسی نیست. نمی‌توانم بگویم که آنها کدام کتاب مقدس را می‌خوانند.»

محتوای مقاله

تلاش‌های دیپلماتیک برای آزادی گروگان‌ها بهتر از بیرون کشیدن آنها بوده است. رفح، جایی که به خانواده های فلسطینی گفته شده امن است، مورد حمله قرار گرفت. با هزاران کودک کشته، بیشتر زیر آوار، مجروحان بی‌شماری، البته بیش از دل‌های شکسته ماه‌ها بعد در خطر است. بشریت به نقطه شکست خود رسیده است.

جامعه بین المللی شروع به این سوال کرده است که چرا یک جمعیت باید به گروگان گرفته شود، غذا، آب، رفت و آمد و معیشت آنها کنترل شود، اطراف آن توسط یک دیوار بتونی بزرگ احاطه شود، و چرا مردم مورد ظلم و ستم قرار می گیرند که یادآور دورانی است که بسیاری از ما داریم. آنها را فقط در فیلم ها دیدم یا از زبان اسیران جنگی شنیدم.

بله، عید امسال اشتباه می شود. به هر حال …

در فیلم فرار از سوبیبور، که قیام زندانیان علیه سربازان اردوگاه کشتار نازی ها را به تصویر می کشد، یک تازه وارد وقتی دید که به نظر می رسد زندگی با وجود وحشت ادامه دارد، عصبانی شد. چگونه می توانید این کار را در جایی انجام دهید که خانواده های شما را می کشند، او از یک زندانی دیگر می پرسد: “آنها بچه های کوچک را می کشند و شما موسیقی می سازید، می خندید، بازی می کنید، حتی عشق بازی می کنید.”

پست های شبکه های اجتماعی نشان می دهد که در غزه شب ها آواز می خوانند. افراد در اردوگاه ها ازدواج می کنند. از طریق گرسنگی، هنوز لبخند وجود دارد. پس عید می گیریم. ما تاب آوری روح انسانی را جشن خواهیم گرفت، این ایده که شادی را می توان در تاریک ترین مکان ها یافت، و شاید دعاهای جمعی ما برای صلح شنیده شود.

عایشه شیرازی یک معلم، نویسنده و هنرمند محلی است.

این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید