هنری بوریس سابق سرخپوشان برای جشن گرفتن به اتاوا بازگشت

محتوای مقاله

هنگامی که هنری بوریس با پیراهن شماره 1 خود، درست قبل از ساعت 7:20 بعد از ظهر به میدان TD Place دوید، صدای تشویق بلند شد.

با ابرهای تیره روی استادیوم و آب و هوای نامساعد، صندلی‌های خالی زیادی در TD Place وجود داشت، اما رابطه عاشقانه دیرینه با بوریس، اسطوره مدافع، از همان جایی که هشت سال پیش متوقف شد، ادامه یافت.

در حالی که هم تیمی های آنتوان پرونو و برد سینوپولی در کنار او در زمین ایستاده بودند، قهرمان سه بار جام خاکستری و دو بار برجسته ترین بازیکن CFL توسط مارک ساتکلیف، شهردار اتاوا، که آن را روز هنری بوریس اعلام کرد، تجلیل شد.

محتوای مقاله

به عنوان بخشی از جشن های دهمین سالگرد سرخپوشان، این تیم بوریس، همسرش نیکول و پسرانشان آرماند و بارون را برای افتتاحیه فصل CFL اتاوا در برابر وینیپگ بلو بمبرز بازگرداند.

چند ساعت قبل از بازی پنجشنبه، بوریس در سالن رسانه تلوس، زیر سکوهای جنوبی، پشت سکو نشست و به سوالات رسانه های محلی پاسخ داد.

او با انگشتر جام خاکستری 2016 خود، لبخند زیادی زد و بسیار خندید. به همین دلیل است که به او می گویند هنک خندان، جذابیت هنوز وجود دارد.

او از عشق خود به جامعه و پایگاه هواداران فوتبالی که او را در آغوش گرفته اند صحبت می کند. و از بازگشتش به جایی که خانه می نامید، از احساسات و هیجاناتی که هنگام ورود مجدد به استادیوم احساس کرد صحبت کرد.

او داستان‌هایی درباره دوران حضورش در اتاوا تعریف کرد، به فصل گسترش سال 2014 که سرخ‌بلکس‌ها وحشتناک بودند، سپس از موفقیت‌های بزرگ 2015 و پیروزی در جام خاکستری.

موضوعات شامل تعداد بالای بازیکنان آزاد سرخپوشان قبل از فصل 2015، مصدومیت ها و جنجال دفاعی در سال 2016، جشن بعد از بازی جام خاکستری و بازنشستگی بود.

بوریس که سه سال آخر دوران حرفه‌ای خود در CFL را در اتاوا گذراند و در سال 2020 به تالار مشاهیر فوتبال کانادا راه یافت، پس از پایان فصل 2-16 در فصل گسترش خود در سال 2014، درباره فصل خارج از فصل صحبت کرد.

محتوای مقاله

(در اوایل سال 2015، دستیار مدیر کل) براک ساندرلند به من گفت، “هی، سال گذشته ما افت زیادی داشتیم (از گیرنده هایمان)، بعد او می گوید: “من کریس ویلیامز را دارم.” صف. نظر شما در مورد ارنست جکسون چیست؟ ما براد سینوپولی را به خانه می آوریم. بعد میگه چی میخوای؟ من می گویم، “برو گرگ الینگسون را بیاور.” بنابراین او می‌گوید، “من می‌توانم همه این بچه‌ها را به دست بیاورم، سر وینسنت راجرز را خواهم گرفت.” “

و این گروه بزرگی از تفاوت‌آفرینان برای تیمی در سال 2015 بود که در فصل عادی 12 بر 6 پیش رفت و در جام خاکستری با نتیجه 26 بر 20 به ادمونتون سقوط کرد.

بوریس گفت: “شما نمی توانید در بازی فوتبال تقلب کنید، خدایان فوتبال به شما اجازه این کار را نمی دهند.” اگر در سال دوم پیروز می شدیم، فوق العاده بود – رفتن از یکی از بدترین تیم های تاریخ به قهرمان جام خاکستری.

“در سال 2016 در تلاش برای برنده شدن و گذراندن آن ناملایمات به ما کمک کرد.”

در سال 2016 سرخپوشان با سه برد و یک تساوی شروع کردند. او پایین رفت. بوریس از انگشت آسیب دیده بود. با ضربه پشتیبان QB Trevor Harris (زانو و مچ پا)، بوریس سعی کرد قبل از اینکه انگشت کاملاً التیام یابد، زود برگردد. او در حال تقلا بود.

محتوای مقاله

اما زمانی که تیم بیشترین نیاز را به او داشت – در جام خاکستری – بوریس که از مصدومیت زانو می لنگان، تیمش را به پیروزی رساند.

بوریس گفت: “من زود برگشتم، واقعا نمی توانستم توپ را نگه دارم.” به من گفته شد که شش تا هشت هفته از میادین دور خواهم بود اما بعد از چهار هفته برگشتم. همه چیز این بود که هر کاری از دستم بر می آمد انجام دهم تا به تیم کمک کنم تا پیروز شود. شما می خواهید در کنار تیم خود باشید، اما شاید من بهترین تصمیم را نگرفتم. می‌دانستم که در مقطعی می‌خواهند تروور را برگردانند زیرا نمی‌توانستم توپ را نگه دارم. وقتی 100% شدم وقت رفتن بود.

من مقابل وینیپگ ضربه خوردم، تمام سمت چپ من تا پایان فصل بی حس بود. چیزهای کوچک از انگشت گرفته تا بی حسی مدام جمع می شدند. بچه های کلگری مرا می زدند (در جام خاکستری) و من می خندم. آنها می گویند: “چرا می خندی؟” گفتم: “شما می توانید هرچه می خواهید به من ضربه بزنید، من احتمالاً آن را حس نخواهم کرد زیرا آنها (زانویم) را به سمت بالا شلیک کردند و مقداری تورادول به من دادند – مثل یک کوکتل برت فاور بود.

در لحظاتی پس از قهرمانی تورنتو در جام خاکستری، بوریس در رختکن ایستاد. شامپاین می‌پاشد و سیگار بزرگی از دهانش آویزان است.

محتوای مقاله

بوریس گفت: «نمی‌دانم باید خجالت بکشم یا نه، اما سیگار را گرفته‌ام، شامپاین می‌پاشم و آرماند را در پشت می‌بینم که به لیوان نگاه می‌کند». این یک شادی خالص بود و من این کارها را جلوی پسرم انجام می دهم. همه چیز فقط ریخته شد تا طلوع آفتاب جشن گرفتیم و از لحظه لذت بردیم. می‌دانستیم که همین است، می‌دانستیم این آخرین بازی‌ای است که تا به حال انجام خواهم داد.»

بوریس در مورد آن زمان و اکنون صحبت می کند. چقدر می توان لحظات بزرگ را به بازیکنانی مرتبط کرد که آنجا بوده اند و این کار را انجام داده اند.

بوریس گفت: “با نیت بزرگ تمرین کنید زیرا نیت های بزرگ منجر به نتایج عالی می شود.” هماهنگ کننده تهاجمی مشترک و مربی تیم مدافعان پس از فلوریدا A&M او به عنوان مربی در NFL با شیکاگو، جکسونویل و LA Rams کار کرد.

آدریان اسکیرا، رئیس ردبلکس، در پاسخ به سوالی درباره بازگشت بوریس به اتاوا، گفت: “من و هنری دقیقاً همزمان با شروع سرخپوشان به اتاوا نقل مکان کردیم. همیشه فرآیندی برای راه اندازی یک تیم گسترش و مرتبط کردن و رقابتی کردن آن در لیگ وجود دارد. با تشکر از هانری، بازیکنان و کادرفنی، این خیلی سریع اتفاق افتاد. این به افراد مناسب نیاز دارد، بسیار رقابتی و استثنایی در کاری که انجام می دهند. هانری به وضوح رهبر تیم ما در آن سال های اولیه بود.

“ما خیلی زیاد کار داریم که انجام دهیم. هنری در مورد جزر و مد صحبت می کند و ما باید دوباره بسازیم. ما باید بازی های فوتبال را ببریم و دوباره مثل آن سال های اول ورزشگاه را پر کنیم. (آنچه در سال های اولیه قرمزپوشان اتفاق افتاد) نشان داد که اتاوا یک شهر فوتبال است، اتاوا عاشق تیم های فوتبال خود است. بخشی از این فصل 10 ساله، بخشی از آن تاریخ را با آینده مرتبط می کند.»

محتوای مقاله