مردم روز همسایه را در حالی جشن می گیرند که بحران آب دیگری را تماشا می کنند

محتوای مقاله

برگهای خارج از انجمن جامعه بونس در نسیمی که یک زن آواز می خواند، تکان می خورد رویاها توسط Fleetwood Mac زیر سکوت ملایم یک پیانو.

بچه ها در اطراف جایگاه راه می رفتند و دونات می گرفتند. یک جنگا بلند روی یک میز پلاستیکی بدون مراقبت نشسته بود. چندین نفر از ساکنان هنگام جشن گرفتن روز همسایه لبخند زدند، یک تعطیلات محلی که در سال 2014 برای جشن گرفتن حس اجتماعی که به مردم کلگاری اجازه می داد بر سیل مرگباری که یک سال قبل شهر را فرا گرفت، غلبه کنند.

محتوای مقاله

اما هنگامی که ابرها در صبح شنبه بر فراز پارک جمع شدند، ژاکی اسلر نمی توانست خودداری کند اما طوفانی در راه است، طوفانی که گردهمایی دلپذیر را رد کرد.

اسلر، مدیر اجرایی Mainstreet Bowness Business Improvement Area – یک گروه محلی حامی کسب و کار – نگران آب و هوا نبود. در عوض، ذهن او مدام به اطلاعیه روز جمعه بازگشت که بحران آب که از یک هفته پیش آغاز شد ممکن است بیش از یک ماه طول بکشد.

در حالی که بیش از یک دهه پیش مقاومت جامعه خود را در برابر فاجعه جشن می‌گرفت، از قضا به دیگری خیره شد که به تلاش‌های مشابهی نیاز داشت – و در حالی که او همیشه تحت تأثیر روحیه اجتماعی همسایگانش قرار داشت، این بار، بحران کنونی کیفیتی را به ارمغان می‌آورد. کالگاری ها را در طول سیل نجات داد: طبیعت نامرئی آن در بسیاری از نقاط شهر.

با این حال، برای اسلر، بحران فعلی آب تصویری را تداعی می‌کند که او نمی‌تواند از دیدنش خودداری کند.

اسلر نیز مانند بسیاری از ساکنان کلگاری، ابتدا از طریق یک پیامک از قطع شدن آب مطلع شد، اگرچه تا یک ساعت بعد آن را نخواند. وقتی او آنلاین شد، آبشاری از پست‌های اعضای انجمن را دید که از تحویل نامنظم شکایت داشتند. به زودی، او و شوهرش سوار ماشینشان شدند و به سمت محل نزدیک Safeway در خیابان 16 NW حرکت کردند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

مکان بهم ریخته بود، انگار با یک زخم تازه دست و پنجه نرم می کرد. خودروهای آتش نشانی به طرز ناشیانه ای در کنار حادثه پارک شده بودند. جاده ها عاری از علائم انحرافی بود. ماشین ها از میان گودال های آب عبور می کردند. پارک شولدیس زیر آب رفت.

او می گوید: «در حالی که ماشینم را رانندگی می کردم، مثل هیجان یک قایق بود.

او در نهایت به مرکز بحران رسید.

او گفت: به شوهرم گفتم این آب آشامیدنی است. «این آب آشامیدنی ماست.

“این سیل بارانی نیست که فقط سرازیر شده و ما را سیل کرده است – این آب آشامیدنی ماست.”

اگرچه این حادثه در مونتگومری اتفاق افتاد، اما آنهایی که در Bowness بودند بیشترین آسیب را دیدند. علاوه بر عرضه متناوب، ساکنان آن به دلیل آلودگی آب هشدار آب جوش دریافت کردند.

اسلر همچنین با پیام های متنی صاحبان مشاغل Bowness غرق شد که می گفتند آب آنها تمام شده است. با این حال، همانطور که او و همسرش در امتداد جاده مونتگمری باونس از کنار بزرگراه تغذیه می‌گذشتند، متوجه شد که مؤسسات به‌طور معمول کار می‌کنند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

او گفت: «این دنیای متفاوتی بود. “احساس کمی عجیب بود.”

چندین کسب و کار در Bowness تصمیم گرفتند برای روز تعطیل شوند، در حالی که برخی دیگر باز ماندند زیرا مقامات خدمات بهداشتی آلبرتا به آنها دستور دادند که چگونه با این وضعیت دشوار برخورد کنند. اسلر گفت که به دلیل تعمیرات مداوم در بزرگراه تغذیه، آنها نیز تحت تأثیر ضربات دوگانه منحرف کردن ترافیک از جامعه قرار گرفتند.

محتوای مقاله

اسلر افزود، مشاغل در مونتگومری نیز در نتیجه با مشکل مواجه هستند.

او گفت: “آنها گفتند که 50 تا 70 درصد کاهش یافته اند، زیرا هیچ کس پایین نیامد زیرا مردم به آن دسترسی نداشتند.” تابلوهای انحرافی وجود داشت، اما پایین نمی آمدند.

اسلر نه تنها از جانب داوطلبان Bowness، بلکه از سراسر کلگری که برای اهدای آب گرد هم آمده بودند، تحت تأثیر قرار گرفت.

وی همچنین از بازدیدهای شهردار و اعضای شورا قدردانی کرد، اما از ارتباط شهر ناامید شد. او گفت: «ما به تابلوهای بزرگ و جسورانه در سراسر شهر نیاز داریم تا همه مردم از آنچه در حال وقوع است آگاه باشند. “آره، تو باید مردم را ناراحت کنی.”

روز شنبه، شهر پس از دریافت که پنج بخش از بزرگراه فیدر شکسته نیاز به تعمیر دارد، وضعیت اضطراری اعلام کرد. این بحران که به گفته مقامات یک هفته طول می کشد، ممکن است بیش از یک ماه ادامه یابد.

با این حال، اسلر در طول این رویدادها با ساکنانی که به گفته او از بحران غافل هستند صحبت کرده است.

اسلر گفت: “این ناامید کننده است زیرا برخی از مردم نمی خواهند اخبار را بشنوند زیرا این اخبار منفی است.” “خب، متأسفانه این خبر منفی است، اما مطلع شوید، اما در عین حال، باید ارتباطات بهتری اتفاق بیفتد.”

محتوای مقاله

شمردن. سونیا شارپ که همچنین در این مراسم شرکت کرد – که مراسم معمول درختکاری خود را به دلیل شرایط اضطراری لغو کرده بود – گفت آنچه که بحران کنونی را از سایر بلایای دیگر متمایز می کند، حضور خاموش آن در سراسر شهر است.

او گفت: «این یک بحران بصری نیست، مگر اینکه تصاویر لوله‌ها و آنچه در خیابان شانزدهم و آن طرف خیابان اتفاق می‌افتد را ببینید.

شارپ گفت که اولویت شهر تعمیر فیدر است و پس از آن دولت می تواند یک “کالبد شکافی” انجام دهد که می تواند علت پارگی را روشن کند.

او همچنین داوطلبان جامعه را تحسین کرد، زیرا سقوط همچنان در حال آشکار شدن است.

او گفت: «کالگری به دلیل انعطاف پذیری خود شناخته شده است.

در میان داوطلبان حاضر در این رویداد، آدری هاپمن، 68 ساله، دارای بیماری مزمن کمر و زندگی در آسایشگاه سالمندان بود. هنگامی که او برای اولین بار از بحران در پنجشنبه گذشته مطلع شد، اولین فکرش این بود: “افراد با واکر و ویلچر چگونه می خواهند برای آب بیرون بیایند؟” برخی از روزها او به مدت 14 ساعت داوطلب شد.

او گفت که کمردردش در مواجهه با هدف جدیدش از بین رفته است. “چیزی دوباره اتفاق می افتد، من اینجا خواهم بود.”

اسلر گفت که از هاپمن می ترسد و او را نگهبان جامعه می خواند.

علی‌رغم سرازیر شدن حمایت‌های کلگاری‌ها و کنفرانس‌های مطبوعاتی روزانه از سوی مقامات، او نمی‌داند که آیا شهر واقعاً با پیامدهای این بحران دست و پنجه نرم کرده است – با توجه به اینکه تنها چند هفته دیگر از ازدحام فاصله دارد.

او گفت: “من نمی دانم چه اتفاقی قرار است بیفتد.”

محتوای مقاله