الف. سیگنال بحران آب

محتوای مقاله

من همیشه دسترسی نامحدود به آب شیرین داشته ام. من که در کشوری با دریاچه‌های بزرگ و رودخانه‌های جاری به دنیا آمده‌ام، هرگز با کمبود آب مواجه نشده‌ام – تا کنون.

در حالی که بحران کوتاه مدت در کلگری با مبارزات مزمن برخی از شهرها و روستاهای کانادا، یا دو میلیارد نفر در سراسر جهان که با دسترسی به آب شیرین دست و پنجه نرم می کنند، قابل مقایسه نیست، این لحظه محدودیت کمی زنگ خطر بود. .

محتوای مقاله

یک روز دیگر تصمیم گرفتم آب حمام نوه ام را بازیافت کنم و در باغچه جلوی خود استفاده کنم. پس از سه بار دویدن با یک سطل از پله هایمان، تازگی شروع به از بین رفتن کرد و متوجه شدم که چقدر به راحتی یک سیستم آبیاری خود تنظیم معتاد شده ام. در بهار روشنش می کنم و فراموشش می کنم. اما الان می بینم که قیمتش هم هست. به جای مراقبت روزانه از گیاهانم و مشارکت فعال در رشد آنها، آنها را نادیده گرفتم. من حتی متوجه نشدم که امسال چه زمانی گیاهان چندساله من در زمین شکستند.

در یک تلاش کوچک دیگر، روش تهیه اسپرسو را تغییر دادم. به جای ریختن آبی که برای گرم کردن لیوان خود در فاضلاب استفاده می کنم، اکنون آن را دوباره داخل دستگاه می ریزم. من شروع به صرفه جویی در آب آغشته به لجن که در مخزن دستگاهم جمع می شود و آبی که برای تمیز کردن فنجان فوم خود استفاده می کنم را نیز برای باغچه شروع کرده ام. همانطور که شروع به استفاده مجدد از آب در این روش های کوچک کردم، متوجه شدم که یک چرخه هیدرولوژیکی کوچک روی پیشخوان ایجاد می کنم – یک یادآوری روزانه از چرخه هیدرولوژیکی بزرگتر که صادقانه جهان ما را حفظ می کند. در حال حاضر، آب به طور طبیعی از زمین به اتمسفر و دوباره به گونه‌ای حرکت می‌کند که تمام حیات را پشتیبانی می‌کند – و لوله‌ها هرگز نمی‌شکنند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

کاش زودتر تقلید از طبیعت را شروع می کردم.

الان سه هفته است که خودم را به خاطر نداشتن بشکه باران سرزنش می کنم. من فقط هرگز به آن نزدیک نشدم. که مرا به این فکر می‌کند که آیا شاید بحران کنونی هدیه‌ای نیست. با پیش بینی خشکسالی طولانی مدت برای جنوب آلبرتا، آیا این فرصت جمعی ما برای فکر کردن به آینده است؟ کارهای بیشتری برای مدیریت آب می توانیم انجام دهیم: چمن کاری با شبدر، دوش گرفتن کوتاه تر، استفاده از وسایل سبز رنگ، کاهش جریان و غیره.

با توجه به قدردانی مجدد ما از آب، شاید این لحظه بتواند ما را به قدردانی بیشتر از همه منابع ارزشمند زندگی مان سوق دهد. در حال حاضر، از رهبران شهر، مهندسان، بیل‌شکن‌ها و جوشکاران و پیچ و خم فوق‌العاده پیچیده خدمات زیرزمینی که از شهر ما حمایت می‌کنند، بسیار سپاسگزارم.

ما خیلی چیزها را بدیهی می دانیم – زمان، مردم، مسکن و اقتصاد سالم. اگر به همان اندازه که به آب توجه می کنیم به این موهبت ها توجه کنیم چه می شود؟ “مصرف” آگاهانه ساعت ها، روابط، خانه ها و چک های حقوقی ما چگونه به نظر می رسد؟

و شاید این زمان خوبی باشد تا به خود یادآوری کنیم که همه منابع زندگی محدود است.

محتوای مقاله

اغلب اوقات من نمی‌توانم تأثیرات گسترده‌تر مصرف بی‌معنای خود را در نظر بگیرم. وقتی در جامعه ای با مصرف بیش از حد زندگی می کنید انجام این کار آسان است. اما به نظر من این بحران آب ارتباط را شفاف‌تر کرده است – یا همه ما کاهش می‌دهیم یا همه با مشکل مواجه خواهیم شد. از همه خواسته می شود که دوش بگیرند، لباس ها را بشویند و آب را کمتر اجرا کنند. برای من، آن لحظه یک تساوی عالی است. همه ما مجبوریم آنچه را که در بیرون وجود دارد کشف کنیم واقعا لازم است و به اصول اولیه بازگردید.

کمبود خردی را بیدار می کند که تشخیص می دهد چه چیزی واقعاً مهم است. این اثرات تهدید کننده زندگی مصرف بی فکر را آشکار می کند. هر چیزی که ما را حفظ می کند یک منبع گرانبها است که قرار است همه از آن لذت ببرند. اگر بتوانیم راهی برای مصرف به شیوه‌ای آگاهانه‌تر و آگاهانه‌تر پیدا کنیم، احساس می‌کنم بیش از اندازه کافی برای دور زدن وجود خواهد داشت.

جان ون اسلوتن یک خداشناس جامعه است که تلاش می کند تا خدا را در همه جا درگیر کند – از طریق علم، هنر، کار، ورزش، آموزش، سیاست و بحران آب گاه به گاه. www.engagingallthings.com

محتوای مقاله