درختان کنار جاده می توانند برف واقعی باشند، اتاوا | نظر

محتوای مقاله

ممکن است عجیب باشد که در مورد ایمنی زمستانی در یک کابوس بد گنبد گرما در یک هفته گرم متعفن صحبت کنیم، اما این داستان خیلی جالب است که نمی توان از آن گذشت. شورای شهر اخیراً به اتفاق آرا یک پروژه آزمایشی برای “حصار برفی زنده” را تصویب کرد که آنقدر عالی است که ممکن است یک تکشاخ باشد.

این ایده ابتدا به ذهن مردم روستایی وودلندز رسید، زیرا آنها از از دست رفتن درختان از اتاوا ناراحت بودند. همانطور که آندریا سیسون و پم چیلز برای من توضیح دادند، روستایی اتاوا بیش از 1200 هکتار از جنگل را در سال 2023 از دست داده است. سیسون و شیلی به دنبال راه‌هایی برای تشویق مردم به حفظ جنگل‌ها و پرچین‌ها بوده‌اند.

محتوای مقاله

بعد به فکر برف افتادند.

جاده های روستایی در زمستان به ویژه در برابر طوفان هایی که بادهای تند و بادهای سفید می آورند آسیب پذیر هستند – چیزی که من خیلی با آن آشنا هستم.

در اواسط دهه 1990، من در یک روستای روستایی کوچک در شرق شهر کبک زندگی می کردم. یک شب زمستانی که به خانه آمدم، 10 ساعت در جاده کوچک بین بزرگراه ترانس کانادا و خانه ام گیر کردم. طوفان خیلی سریع وارد شد و حدود ده ها وسیله نقلیه را در همان جاده صعب العبوری گرفتار کرد که برف آن را فراگرفته بود بدون اینکه حائل کنار جاده ای آن را مهار کند.

رفتن به خانه خودکشی خواهد بود. شما نمی توانید 10 فوت جلوی بینی خود را ببینید. یک نفر دو هفته قبل پس از اینکه در طوفان دیگری دچار سردرگمی شد، بر اثر قرار گرفتن در معرض تماس در همان منطقه جان باخت. هیچکس به همین دلیل نمی توانست بیاید و ما را نجات دهد. فقط باید صبر میکردیم

یکی از افراد گروه، جوانی حدودا 20 ساله، در ماشین خود تنها بود و با موتور روشن به خواب رفت. جسد او را 36 ساعت بعد پیدا کردیم. او در قسمتی از جاده بود که نسبت به مزارع اطرافش ارتفاع کمتری داشت و ماشینش خیلی سریع در برف مدفون شد و از اگزوز شروع شد. مونوکسید کربن بقیه کار را انجام داد.

محتوای مقاله

فرانسوا را می‌توانست با حصار نجات دهد، یا حتی بهتر از آن، ردیفی از درختان یا پرچینی ضخیم.

زیبایی طرح Rural Woodlands حمایت از درختان بیشتر با پیوند دادن آنها به ایمنی جاده در زمستان بود. هنگامی که در سال 2022 آنها آن طرح را به Rideau-Jock Coun ارائه کردند. دیوید براون، او روی آن پرید.

هفته گذشته، پیشنهاد براون برای اجرای پروژه آزمایشی حصار برفی زنده تحت حفاظت دره Rideau به اتفاق آرا تصویب شد و ما باید اولین درختان کاشته شده را در سال 2025 ببینیم.

شما را نمی‌دانم، اما در تمام سال‌هایی که در اتاوا زندگی کرده‌ام، هرگز ندیده‌ام که چیزی به این آرامی و به این سرعت پیش برود. باید از سیسون و چیلز بپرسم که راز آنها چیست، زیرا فهرست بلندبالایی از ابتکارات دارم که می‌خواهم به شورای شهر بیاورم، و هر جادویی که این دو دارند، من یک تکه از آن را می‌خواهم.

افسوس، هیچ میانبری وجود نداشت. آنها به سادگی راهی برای ترکیب دو ایده خوب پیدا کردند که اکثر مالکان زمین در جاده های روستایی با آن مخالفت نمی کنند (طبق طرح جدید، آنها در ازای واگذاری بخشی از زمین خود به حصارهای برفی زندگی غرامت می گیرند) بدون هزینه اضافی برای شهر، زیرا پول از برنامه آب پاک روستایی موجود می آید.

محتوای مقاله

سیسونز توضیح داد: «این برای مالکان بی دردسر است. براون تأیید کرد که در تمام بحث هایش در مورد پروژه آزمایشی هیچ اعتراضی از کسی نشنیده است. در مورد ایجاد اجماع صحبت کنید.

او با ابراز خوشحالی از موافقت متفق القول همکارانش در شورا گفت: “ما چرخ را دوباره اختراع نمی کنیم.” “خیلی نادر است.”

و بهتر از همه، همه برنده می‌شوند: جاده‌های امن‌تر، صاحبان زمین شاد و درختان و پرچین‌های بیشتر برای کمک به تنفس بهتر کل شهر.

Rural Woodlands، یک سازمان غیرانتفاعی محلی کوچک و داوطلبانه که با بودجه‌ای اندک کار می‌کند، موفق شد این شهر را در مورد موضوعی به‌قدری بی‌نقص بچرخاند که از ایده به واقعیتی که به اتفاق آرا تایید شده بود، در کوتاه‌ترین زمان ممکن تبدیل شد.

من از صمیم قلب آنها را تشویق می کنم، اما به هر حال ما گرمای زیادی داریم. در عوض کلاهم را نوک می دهم.

بریژیت پلرین (آنها/آنها) نویسنده ای از اتاوا است.

محتوای مقاله