چرا نمی توانیم برای افراد قطع عضو درآمد مناسبی فراهم کنیم؟ | نظر

محتوای مقاله

War Amps بر پیشرفت مزایای معلولیت کانادا (CDB) نظارت می کند، در مشاوره ها شرکت می کند و منتظر جزئیات است به این امید که هدف این برنامه برای کاهش فقر و حمایت از امنیت مالی افراد دارای معلولیت در سن کار برآورده شود.

بنابراین زمانی که بودجه فدرال سال 2024 حداکثر مبلغ کمک مالی را 2400 دلار در سال تعیین کرد، شوکه کننده بود. برای افراد دارای معلولیتی که نمی توانند کار کنند و با فقر شدید روبرو هستند، کمک ماهیانه 200 دلار به طرز تاسف باری ناکافی است.

محتوای مقاله

در سرتاسر کشور، برنامه های حمایت از معلولیت به طرز تاسف باری ناکافی است. برنامه ناتوانی نوا اسکوشیا تا 950 دلار در ماه ارائه می دهد. در ساسکاچوان، تا 1129 دلار در ماه. در بریتیش کلمبیا، تا 1535 دلار در ماه. CDB به‌عنوان یک «افزایش» این پتانسیل را دارد که شکاف فقر را برای جمعیت شدیداً ناتوان از بین ببرد، اما برای انجام این کار بسیار بیش از 2400 دلار نیاز است.

به گفته دفتر مسئول بودجه پارلمان، برای رهایی کانادایی‌های دارای معلولیت از فقر، CDB باید حداقل 14356 دلار در سال ارائه دهد – تقریباً شش برابر این مبلغ.

علاوه بر این، بودجه CDB برای حمایت از 600000 کانادایی تنظیم شده است. با این حال، تخمین زده می شود که کانادا بیش از 1.6 میلیون کانادایی معلول دارد که زیر خط فقر زندگی می کنند. اگر بیش از 600000 نفر واجد شرایط CDB باشند، آیا حتی کمتر از 200 دلار در ماه دریافت خواهند کرد؟

علاوه بر این، CDB هزینه های بالای معلولیت، از جمله هزینه وسایل کمکی مانند اندام مصنوعی برای افراد قطع عضو را در نظر نمی گیرد. کانادایی ها از این که بدانند اگر عضوی از بدن خود را از دست بدهید، شوکه می شوند، بودجه فعلی استانی و منطقه ای به اندازه کافی هزینه اندام های مصنوعی مورد نیاز برای فعالیت های روزانه را پوشش نمی دهد.

محتوای مقاله

کمبود بودجه گسترده است، به این معنی که افراد قطع عضو باید هزاران دلار از جیب خود بپردازند. در انتاریو و بریتیش کلمبیا، افراد قطع عضو با بیشترین تعداد معوقه بیماران برای پروتز مواجه هستند.

به عنوان مثال، یک بزرگسال مجرد دارای معلولیت را در نظر بگیرید که نمی تواند کار کند و به برنامه حمایت از معلولیت انتاریو (ODSP) متکی است، که حداکثر 1308 دلار در ماه ارائه می دهد، مبلغی بسیار کمتر از دستمزد زندگی. در تخمین ما، بعد از حتی مسکن، مواد غذایی و حمل و نقل بی کیفیت در شهری مانند اتاوا، بعید است که آنها پول کافی برای پوشاک، هزینه های پزشکی، خدمات آب و برق مانند طرح تلفن و هر چیز دیگری باقی بمانند.

اگر هزینه قطع عضو را در نظر بگیریم، وضعیت وخیم‌تر می‌شود.

یک پروتز بالای زانو که بیشترین ایمنی و امنیت را فراهم می کند و به کسی اجازه می دهد بدون عصا راه برود، می تواند تقریباً 70000 دلار هزینه داشته باشد. در یک مورد معمولی، برنامه دستگاه کمکی انتاریو (ADP) و ODSP می توانند هر کدام حدود 12800 دلار و 6400 دلار کمک کنند و تعادل خیره کننده ای بیش از 50000 دلار باقی بگذارند.

یک پروتز جایگزین و ابتدایی که ثبات بسیار کمتری را فراهم می کند و فرد قطع عضو باید با عصا راه برود و تحرک کمتری داشته باشد، همچنان می تواند حدود 9000 دلار هزینه داشته باشد. در این مورد، سهم ADP و ODSP تقریباً 6200 دلار است و باقیمانده 2800 دلار باقی می ماند. برای افراد قطع عضو که در فقر زندگی می کنند، هیچ یک از این دو مبلغ غیرقابل پرداخت است. War Amps این شکاف‌ها را تا جایی که می‌تواند پر می‌کند، اما به‌عنوان یک موسسه خیریه که به کمک‌های مردمی متکی است، وجوه ما فقط تا آنجا پیش می‌رود.

محتوای مقاله

اندام مصنوعی تنها ملاحظات برای افراد قطع عضو نیست: آنها همچنین ممکن است به فیزیوتراپی، داروهای ضد درد، ویلچر، وسایل کمکی (مثلاً برای کمک به دوش گرفتن، لباس پوشیدن و حمل مواد غذایی)، اصلاحات در خانه یا حتی نقل مکان به خانه جدید نیاز داشته باشند. لازم نیست مرتب از پله ها بالا بروید

در کنار CDB، یک طرح ملی کمک دارویی می تواند به ایجاد شبکه ایمنی کمک کند که دولت می خواهد برای حمایت از کانادایی های دارای معلولیت ایجاد کند. پوشش داروهای ضد بارداری و داروهای دیابت اولین گام خوب است، اما باید برای پوشش هزینه اندام مصنوعی برای افراد قطع عضو گسترش یابد.

کانادایی‌های دارای معلولیت حق دارند از دولت فدرال درخواست کنند که از این فرصت برای ایجاد و حفظ استاندارد ملی برای دسترسی و نیازهای افراد دارای معلولیت از طریق CDB و گسترش قانون ملی داروسازی استفاده کند.

به عنوان یک سازمان متعهد به بهبود کیفیت زندگی برای افراد قطع عضو، و با بیش از 100 سال تجربه حمایتی، The War Amps خواستار اصلاح دوره در مورد این مشکل چشمگیر است و به سلسله مراتب دولتی – و در صورت لزوم – فراتر از آن دسترسی خواهد داشت. تا اطمینان حاصل شود که کانادا آسیب پذیرترین جمعیت خود را در شرایط وخیم رها نمی کند.

شهروندان ما با شدیدترین معلولیت ها باید به درآمد معقولی دسترسی داشته باشند و باید دسترسی مقرون به صرفه ای به مراقبت های پزشکی برای درمان معلولیت های خود از جمله اندام های مصنوعی داشته باشند. این فقط کار درستی است.

برایان فوربس رئیس کمیته اجرایی The War Amps است. آنلیس پتلاک مدیر برنامه های عضو برای The War Amps است.

محتوای مقاله