کانادا می تواند انتظار انتقاد از ایالات متحده در مورد هزینه های دفاعی را داشته باشد

محتوای مقاله

نخست وزیر جاستین ترودو برای نشست ناتو در اوایل هفته آینده با بیش از 30 میلیارد دلار قرارداد تجهیزات نظامی جدید و یک سیاست دفاعی جدید که نویدبخش تزریق پول نقد بزرگ به نیروهای کانادایی است، به واشنگتن می رود.

اما این افزایش هزینه‌ها احتمالاً وزن کمی خواهد داشت و ترودو همچنان می‌تواند با این انتقاد روبرو شود که کانادا به اندازه کافی برای دفاع انجام نمی‌دهد.

محتوای مقاله

در ماه مه، 23 سناتور آمریکایی نامه ای تند به ترودو ارسال کردند که در آن به نشست آتی ناتو اشاره کردند و از سطح هزینه های نظامی کانادا ابراز ناامیدی عمیق کردند.

این نامه علیرغم اینکه کانادا در رتبه هفتم ناتو از نظر هزینه های واقعی ارتش خود قرار دارد، صادر شد. همچنین کانادا از نظر هزینه های دفاعی در رتبه شانزدهم جهان قرار دارد.

اما این برای ناتو و به ویژه برای سیاستمداران آمریکایی کافی نیست، زیرا آنها کانادا را به عنوان یک متحد عقب مانده دفاعی و غیرقابل اعتماد معرفی می کنند.

این در مورد دکترین دو درصدی ناتو است. این امر مستلزم آن است که کشورهای ناتو دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف دفاع کنند.

سیاستمداران آمریکایی، به همراه ژنرال‌های بازنشسته کانادایی و اتاق‌های فکر در اتاوا که از صنعت تسلیحات بودجه دریافت می‌کنند، از این موضوع برای معرفی کانادا به عنوان یک شکست دفاعی استفاده کردند.

کانادا با بودجه دفاعی تقریباً 27 میلیارد دلاری خود، حدود 1.33 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف ارتش می کند. دولت لیبرال میلیاردها دلار بیشتر به نیروهای مسلح کانادا سرازیر می کند و بودجه دفاعی پیش بینی می شود تا سال 2030 به 50 میلیارد دلار برسد.

محتوای مقاله

دیوید کوهن، سفیر ایالات متحده در کانادا اخیراً اعلام کرد که کانادا در حال حاضر به عنوان یک خارجی در ناتو شناخته می شود. او به شبکه تلویزیونی گلوبال گفت: «کانادا در داخل ناتو از خارج از کشور به خارج از کل ائتلاف حرکت کرده است.

پس آمریکا و ناتو چه کسی را معیار طلایی در بحث هزینه‌ها می‌دانند؟ ناتو در این زمینه به استونی اشاره می کند. همانطور که با تولید ناخالص داخلی اندازه گیری می شود، استونی با صرف تقریباً سه درصد از تولید ناخالص داخلی خود به عنوان یکی از کشورهای برتر در اتحاد رتبه بندی می شود. با این حال، بودجه نظامی استونی تنها 2 میلیارد دلار است. ناوگان آن یکی از کوچکترین ناوگان در جهان است. هیچ هواپیمای جنگنده ای وجود ندارد.

استفان هارپر، نخست وزیر سابق محافظه کار، تلاش کرد تا استدلال کند که اندازه گیری توان دفاعی با استفاده از نسبت تولید ناخالص داخلی، روش دقیقی برای اندازه گیری سهم یک کشور نیست. ترودو استدلال های مشابهی را امتحان کرده است.

بیل بلر، وزیر دفاع، دشواری تلاش برای متقاعد کردن کابینه و همچنین کانادایی‌ها را توصیف کرد که این تعهد دو درصد باید رعایت شود، زیرا “هیچکس نمی داند این به چه معناست.”

او در یک کنفرانس دفاعی در اتاوا در اول ماه مه گفت: «تلاش می‌کنیم به کابینه یا حتی کانادایی‌ها بروم و به آن‌ها بگوییم که باید این کار را انجام دهیم، زیرا باید به آستانه دو درصدی جادویی برسیم». “من را اشتباه نگیرید، من اشتباه می کنم. این مهم است، اما متقاعد کردن مردم به اینکه این یک هدف ارزشمند است، که استانداردی عالی است که باید رعایت کنیم، واقعاً سخت بوده است.

محتوای مقاله

به این ترکیب، محیط مالی فعلی و نگرانی‌های مداوم کانادایی‌هایی که مشکلات مالی را تجربه می‌کنند، اضافه کنید. انتقال ده ها میلیارد دلار مالیات به تانک ها، زیردریایی ها و جت های جنگنده بیشتر اولویت اصلی خانواده های کانادایی نیست.

اما آمریکایی ها این ترس ها را باور نمی کنند.

هارپر به سادگی دستورالعمل های مخارج ناتو را نادیده گرفت، حتی اگر در سال 2014 به این ابتکار عمل پیوست. در عوض، او هزینه های دفاعی را کاهش داد.

ترودو رویکرد متفاوتی را در پیش گرفت و هزینه‌های نظامی را افزایش داد و قراردادهایی را عمدتاً به شرکت‌های تسلیحاتی آمریکایی اعطا کرد، به این امید که افزایش مشاغل در ایالات متحده موجب حسن نیت شود.

او می‌تواند با اعلام در نشست سران ناتو یک طرح دقیق برای رساندن کانادا به مرز دو درصد، آن را بیشتر پیش ببرد. این ممکن است در حال حاضر آمریکایی ها را منصرف کند.

اما تهدیدهای دیگری نیز وجود دارد. کانادا می تواند انتظار فشار بیشتری در زمینه دفاعی داشته باشد، به خصوص اگر دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا دوباره انتخاب شود. در ماه فوریه، ترامپ گفت که روسیه را تشویق خواهد کرد تا به هر عضو ناتو که پول کافی به این ائتلاف کمک نکرده است حمله کند.

علاوه بر این، به نظر می رسد که این رقم دو درصد را می توان حتی بیشتر افزایش داد. برخی از کشورهای ناتو اکنون خواستار افزایش رقم تولید ناخالص داخلی به 2.5 درصد یا حتی سه درصد هستند.

تا زمانی که کانادا به مرز دو درصد برسد، ممکن است نوار مخارج افزایش یافته باشد و مشکلات بیشتری را برای هر دولتی که در آن زمان در قدرت است ایجاد کند.

وب سایت ما مقصد شما برای اخبار فوری است، بنابراین مطمئن شوید که صفحه اصلی ما و در خبرنامه های ما مشترک شوید تا بتوانیم شما را در جریان قرار دهیم.

محتوای مقاله