آدام: نام خیابان ها در اتاوا فقط باید بهترین ها را ستایش کند

محتوای مقاله

شهر اتاوا سیاست جدیدی برای نامگذاری و تغییر نام خیابان‌های شهرداری، پارک‌ها و سایر امکانات دارد و می‌تواند به ما کمک کند که قهرمانان محلی را جشن بگیریم و برخی از اشتباهات گذشته را اصلاح کنیم.

خط مشی جدید نامگذاری یادبود بیشتر بر مردم بومی، داستان ها، تاریخچه ها و میراث آنها “با بازنمایی عادلانه از جوامع و فرهنگ ها”، از جمله افراد و گروه های “کم نمایندگی و محروم” تمرکز خواهد کرد.

محتوای مقاله

بیایید امیدوار باشیم که این سیاست در مورد گروه‌های خاص یا تلاشی برای پر کردن سهمیه‌ها برای متعادل کردن برخی اشتباهات درک شده نیست، بلکه تلاشی واقعی برای شناسایی مردم محلی است که کارهای بزرگی برای شهر انجام داده‌اند.

این مهم است زیرا نام خیابان‌ها و ساختمان‌های ما در اتاوا، مانند هر جای دیگر کشور، تحت سلطه نام استعمارگران اولیه است که قدرت و نفوذ داشتند. ارج نهادن به ملت سازان اشکالی ندارد، اما امروزه بسیاری از خیابان ها، مدارس و ساختمان های ما نام برده داران و کسانی را دارند که از نسل کشی علیه مردم بومی دفاع می کردند.

درک ما از تاریخ دائماً در حال تغییر است، زیرا در مورد شخصیت‌های تاریخی و آنچه که آنها را نشان می‌دهند بیشتر می‌آموزیم – و تغییر نام یک جاده یا ساختمان برای انعکاس آداب و رسوم امروزی کاملاً ضروری است. بهتر است تاریخ، میراث و دستاوردهای اتاوا را ارج نهیم تا شخصیت‌های استعماری که با آنها وابستگی کمی داریم یا اصلاً با آنها ارتباط نداریم.

این سیاست، که اکنون توسط شورا تصویب شده است، به افراد یا گروه‌ها اجازه می‌دهد تا افراد را برای نام‌گذاری معرفی کنند یا درخواست‌هایی را برای تغییر نام چیزی ارائه کنند. معیارهای نامزدی شامل افرادی است که عمل یا فعالیتی را “به صورت برجسته یا حرفه ای” انجام داده اند. به خطر انداختن جان خود یا انجام یک عمل “شجاعت فوق العاده”؛ و فداکاری فوق العاده به خدمات اجتماعی.

محتوای مقاله

نکته خوب این است که استاندارد به اندازه کافی بالا است که فقط بهترین ها موفق می شوند. شورا تصمیم نهایی را خواهد گرفت.

البته، پیمودن این مسیر می‌تواند قوطی کرم‌ها را باز کند، زیرا چیزهای ناخوشایندی را در مورد شخصیت‌های گذشته آشکار می‌کند و نمی‌تواند درباره اینکه چه کسی شایسته اعتبار است، توافق شود.

ما شاهد جنجال بر سر نامگذاری جاده ای در اتاوا به نام سر جان مکدونالد، اولین نخست وزیر کانادا بوده ایم. مک دونالد یک ملت ساز بود، اما او همچنین می خواست یک ملت خاص آریایی ایجاد کند و از برتری سفیدپوستان حمایت کند. و او سیاست هایی را تحمیل می کند که مردم محلی را گرسنگی می کشد تا آنها را مجبور به ترک زمین های خود کند. این بخشی از داستان اوست که نمی‌توانیم زیر قالیچه آن را جارو کنیم.

سپس سر ویلفرد لویر، نخست وزیر معروف دیگر کانادا قرار دارد. او مالیات جمعیت چینی را که برای اولین بار توسط مک دونالد معرفی شد دو برابر کرد و سیاست هایی را برای جلوگیری از مهاجرت سیاه پوستان، چینی ها و هندی ها به کانادا وضع کرد. با آن چه کنیم؟

کریستف کلمب از اروپا برای کشف هند شرقی به راه افتاد و به طور تصادفی دنیای جدید را کشف کرد و در آنجا سلطنتی از جنایات و نسل کشی به راه انداخت. او هرگز پا به آمریکای شمالی نگذاشت، اما آمریکایی ها آنقدر او را در آغوش گرفتند که به افتخار او یک جشن ملی دارند. اما آیا ما در اتاوا باید خیابانی را به نام او نامگذاری کنیم؟

محتوای مقاله

همانطور که ما این سفر را آغاز می کنیم، متوجه می شویم که برخی از تصمیماتی که می گیریم دشوار خواهد بود زیرا بسیاری از شخصیت های تاریخی که ما برای ما ارزش زیادی قائل هستیم، افراد ناقصی هستند که میراث های پیچیده ای دارند و به همان اندازه قادر به خیر و شر هستند.

با این حال، نام‌های خیابانی در شهر وجود دارند که قطعاً شایسته نگاهی دوباره هستند. CBC فهرستی از خیابان‌های شهر با نام‌های هشداردهنده تهیه کرده است و ممکن است هیچ کدام بدتر از Amherst Crescent در Barrhaven وجود نداشته باشد.

این خیابان به نام ژنرال بریتانیایی سر جفری آمهرست، که از استفاده از پتوهای آلوده به آبله برای کشتن جمعیت بومی حمایت می کرد، نامگذاری شده است. این را تصور کنید. آیا واقعاً باید مردی مانند آمهرست را با نام خیابانی گرامی بداریم؟ شاید اکنون زمان تجدید نظر باشد.

خیابان گلدستون خیابان دیگری است که به نام نخست وزیر سابق بریتانیا ویلیام گلادستون، که از برده داری حمایت می کرد و از صاحبان برده حمایت می کرد، نامگذاری شده است.

ده‌ها نام دیگر با نام‌های مشکوک وجود دارد، و سیاست جدید اجازه می‌دهد تا تغییراتی که ارزش‌های فعلی را منعکس می‌کنند.

محمد آدم روزنامه نگار و مفسر اهل اتاوا است. با او در [email protected] تماس بگیرید

محتوای مقاله