تلاش برای رسیدگی به جرایم اسلحه باید بر پیشگیری تاکید کند

محتوای مقاله

در اواخر ژوئن، پلیس اتاوا اعلام کرد که یک مرد در تیراندازی در جاده راسل کشته شده است. یوسف سلامان 19 ساله به عنوان قربانی شناسایی شده است. یک هفته بعد، آدام عبدالله علمی 28 ساله در میدان همپتون پارک در خیابان کارلینگ مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. در همان هفته، دو مرد با شلیک گلوله در بازار بی‌وارد پیدا شدند، یکی در وضعیت تهدید کننده زندگی و دیگری در وضعیت پایدار.

محتوای مقاله

این تیراندازی‌های اخیر در ماه گذشته نشان می‌دهد که شهر ما هنوز گامی برای رسیدگی به جرایم اسلحه با یک استراتژی معنادار که بر پیشگیری تأکید دارد، انجام نداده است. در نتیجه، اعداد همچنان در حال رشد هستند. آ یک گزارش اخیر از خدمات پلیس اتاوا نشان می دهد که در سال 2023، 73 تیراندازی در اتاوا رخ داده است که افزایش 22 درصدی را نشان می دهد.

هنگامی که خشونت با اسلحه رخ می دهد، همه افراد جامعه ما را تحت تأثیر قرار می دهد، نه فقط کسانی که مستقیماً درگیر آن هستند. این امر منجر به طیف وسیعی از پیامدهای منفی مانند بیماری های مزمن، اختلال استرس پس از سانحه، اصلاح الگوهای فعالیت به دلیل ترس، مشکلات عاطفی و یادگیری در بین کودکان و اثرات منفی بر دوام اقتصادی جوامع می شود.

سرویس پلیس اتاوا تخمین می زند که بیش از 70 درصد سلاح های گرم مورد استفاده در جرایم اسلحه غیرقانونی هستند. تخمین زده می شود که 70 درصد از طریق مرز قاچاق می شود که اغلب برای تحویل به قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر ارسال می شود. در سطح ملی، 80 درصد مرگ و میر ناشی از اسلحه مربوط به خودکشی، دو درصد مربوط به خشونت خانگی و دو درصد مربوط به حوادث خانگی است.

متأسفانه شوراهای فعلی و قبلی ما برای تدوین یک برنامه اقدام جامع در سطح شهر راهنمایی لازم را نداشته اند.

محتوای مقاله

پلیس زمین های متناقضی ارائه داده است، ابتدا به ساکنان اطمینان می دهد که اتاوا یکی از امن ترین شهرهای کانادا است، سپس از داده های مربوط به تیراندازی ها برای حمایت از بودجه بیشتر استفاده می کند.

در عین حال، رهبران سیاسی ما افکار و دعاها و منابعی مانند خطوط بحران را برای مقابله با ترومای پس از تیراندازی ارائه می کنند.

در نهایت، در حالی که صدای قربانیان و بازماندگان خاموش می‌ماند، در ایجاد پاسخ جامع جامعه به جلو نمی‌رویم.

به گزارش سرویس پلیس اتاوا، 81 اسلحه در حملاتی در سال 2023 کشف و ضبط شد. پس از هر حمله، یک کنفرانس مطبوعاتی برای اعلام کشف سلاح گرم غیرقانونی برگزار شد. در حالی که این رویدادهای رسانه ای به دنبال این هستند که نشان دهند رویکرد پلیس کارآمد است، اما واقعیت این است که تعداد اسلحه های به دست آمده در این دستگیری ها در مقایسه با میزان ترافیک و سلاح گرم در شهر ما کم رنگ است.

وقتی پلیس اسلحه‌های گرم غیرقانونی را مورد حمله قرار می‌دهد و آن را مصادره می‌کند، خلأ در بازار غیرقانونی اسلحه ایجاد می‌کند که منجر به استخدام شدیدتر افراد در معرض خطر و افزایش تلاش‌ها برای به دست آوردن سلاح‌های گرم بیشتر برای جایگزینی اسلحه‌های گمشده می‌شود.

محتوای مقاله

رویکرد فعلی ما نه تنها گران است، بلکه ناکارآمدی آن نیز ثابت شده است. بیشتر و بیشتر شهرداری ها موفقیت بیشتری در برخورد با خشونت با سلاح به عنوان یک موضوع بهداشت عمومی پیدا می کنند.

میلواکی و نیویورک دو شهر در آمریکای شمالی هستند که یک تغییر فرهنگی از پلیس و مجازات به پیشگیری ایجاد کرده اند. تورنتو که نزدیک به خانه است، یک مدل بهداشت عمومی را اتخاذ کرده است و تشخیص می دهد که خشونت با اسلحه یک بیماری همه گیر است که می تواند باعث مرگ، زخم های ماندگار و تأثیر قابل توجهی بر زندگی بازماندگان شود.

از زمان اتخاذ این مدل در پنج سال پیش، خشونت با اسلحه در تورنتو 30 درصد کاهش یافته است. این شهر همچنین کمیسیونی متشکل از شهروندان و سازمان‌هایی با تخصص در زمینه پیشگیری از خشونت با اسلحه، از جمله مربیان، مشاوران جوانان در معرض خطر و حامیان سلامت روان، گروه‌های خشونت خانگی، نمایندگان جوامع BIPOC و 2SLGBTQ+ و خود بازماندگان خشونت ایجاد کرد.

رویکرد بهداشت عمومی تضمین می‌کند که جوامع داده‌های محلی را در مورد جمعیت‌شناسی در مورد سن، جنسیت، تفاوت‌های درآمدی، پروفایل‌های جامعه و خدمات پشتیبانی که در جامعه وجود ندارد جمع‌آوری می‌کنند.

محتوای مقاله

رویکرد بهداشت عمومی مبتنی بر طیفی از رشته‌ها از جمله پزشکی، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، جرم‌شناسی، آموزش و اقتصاد است که سپس برای پاسخگویی به مشکلات کلیدی بهداشت عمومی استفاده می‌شود.

رویکرد بهداشت عمومی به خشونت با اسلحه بر پیشگیری و توسعه اجتماعی از طریق چهار مرحله تمرکز دارد: نظارت، شناسایی عوامل خطر، مداخله و ارزیابی، و اجرا. داده‌های مربوط به خشونت با اسلحه را جمع‌آوری، نظارت و تجزیه و تحلیل می‌کند تا تشخیص دهد چه کسی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، طیف کاملی از پیامدهای ناشی از چنین خشونتی را ارزیابی می‌کند و عوامل خطر و عوامل محافظتی را شناسایی می‌کند تا سیاست‌ها، شیوه‌ها و راه‌حل‌های برنامه‌ای مبتنی بر شواهد را در بخش‌های مختلف توسعه دهد. و اعضای جامعه

خشونت با اسلحه را نمی توان با رویکردی مقطعی حل کرد. این ناشی از انتخاب های سیاسی است که جوامع جدا شده، عمدتاً نژادی و کم درآمد را ایجاد می کند. در حالی که شهر گام‌های کوچکی برای سرمایه‌گذاری در برنامه‌ها برمی‌دارد، مشکلات ساختاری زیربنایی که منجر به دست گرفتن نسل دیگری از سلاح می‌شود، همچنان باقی است. خشونت با اسلحه نیازمند یک رویکرد متفکرانه، جامع و مبتنی بر شواهد است. پیشگیری در سطح محلی شروع می شود.

راب مک دونالد یک مددکار اجتماعی و حقوقی بازنشسته است که دهه ها را با افراد و خانواده های آسیب پذیر کار کرده است. به جای واکنش واکنشی به جرم انگاری و مجازات، از پیشگیری از مشکلات اجتماعی حمایت می کند.

محتوای مقاله