دنلی: سیتی به خاطر خطرات ساحل بریتانیا عذرخواهی می کند

محتوای مقاله

چند نفر دیگر باید بمیرند قبل از اینکه شهر مسئولیت خود را جدی بگیرد و شرایط ناایمن شنا در ساحل بریتانیا را برطرف کند؟

در سال 2020 مردی در ساحل غرق شد. در سال 2023، دو نفر دیگر در روزهای متوالی غرق شدند. در ژوئن سال جاری، آنتونیو بورپی نه ساله در ساحل این شهر غرق شد.

جزئیات آخرین غرق شدن هنوز منتشر نشده است، اما گزارش پزشکی قانونی در مورد سه مرگ اول شباهت های قابل توجهی پیدا کرد. سه قربانی تازه وارد به کانادا و شناگران بی تجربه هستند. آنها از یک منطقه مجاور آب کم عمق وارد منطقه شنای مشخص شده شدند و وارد آبی شدند که عمق آن تا 10 فوت بود.

محتوای مقاله

به نظر می رسد این مشکل از لایروبی منطقه شنا در سال 2020 ناشی می شود که برای حذف سال ها لجن طراحی شده است. مناطق کنار محوطه شنا لایروبی نشده و کاملاً کم عمق هستند. این وضعیت یک حادثه است که در انتظار وقوع است و فقط به وقوع می‌پیوندد.

پس از اولین مرگ، می‌توان امیدوار بود که شهر برای معکوس کردن نزول شدید اقدام کند. مطمئناً بعد از مرگ دوم و سوم. اما نه، حالا مرگ چهارمی وجود دارد و شهر چیزی برای ارائه ندارد جز یک رشته بهانه های رقت انگیز.

کارکنان شهر و اعضای شورای شهر باید از عملکرد ضعیف خود خجالت بکشند، اگرچه هیچ فایده ای ندارد، علیرغم گزارش پر شور همکار شهروند بروس دیچمن.

این شهر با یک شرکت مهندسی قرارداد بسته است تا دریابد که برای مشکل ترک تحصیل چه کاری می توان انجام داد. این گزارش قرار بود بهار امسال آماده شود اما هنوز تکمیل نشده است. مسئولان شهری بدون مشاور بیرونی که دستشان را بگیرد چه می توانند بکنند؟

در اینجا یک فکر است. یک بارج بردار آن را با ماسه پر کنید. برای کاهش عمق مناطق ریزش ماسه بریزید.

البته، چنین اقدام ناگهانی می‌تواند برای بوروکرات‌های همکار در آژانس‌های مختلف استانی و فدرال بسیار ناراحت‌کننده باشد، که همگی زندگی خود را از روی شانه‌های یکدیگر می‌گذرانند. مقامات شهری می گویند که پر کردن مکان های رهاسازی نیازمند تاییدیه های سازمان حفاظت از دره ریدو، اداره محیط زیست و شعبه پارک ها، وزارت ماهیگیری و اقیانوس ها، حمل و نقل کانادا و وزارت منابع طبیعی و جنگلداری است.

محتوای مقاله

دنیایی را تصور کنید که در آن شهر به سادگی مشکل را برطرف کرده، سپس به سایر آژانس‌ها اطلاع داده تا به آنها بگویند که چه کاری انجام داده‌اند. شانس اینکه هر یک از این آژانس ها بخواهند از شرایط شنای ناامن محافظت کنند چقدر است؟

پزشک معقول پیشنهاد کرد که ساعت‌های طولانی‌تر مشاهده نجات غریق مفید بوده است. از سه مرگی که پزشک قانونی دکتر لوئیز مک ناتون فیلیون بررسی کرد، دو مورد در عرض نیم ساعت پس از ترک خدمت ناجیان غریق رخ داد. سومی یک ساعت بعد از پایان روز توسط ناجیان غریق بود.

اما شهر در این مورد چه کاری می تواند انجام دهد؟ کارمندان می گویند که یافتن نجات غریق بسیار سخت است. شاید اگر شهر بیش از 17.88 تا 19.24 دلار در ساعت به آنها پرداخت می کرد، پاسخ بهتری دریافت می کردند. شاید داوطلبان ارشدی وجود داشته باشند که بتوانند هفته ای یک شیفت کار کنند تا کمک کنند. شاید یک مشاور در نهایت این راه حل ها را شناسایی کند.

در مورد تهیه جلیقه نجات چطور؟

دن چنیر، مدیر کل خدمات تفریحی، فرهنگی و امکانات، می‌گوید که شهر جلیقه‌های نجات را در ساحل بریتانیا ارائه می‌کند، اما زمانی که دیچمن بررسی کرد، یکی از آن‌ها را در اندازه یک کودک یافت. چنیو می گوید که اتاوا اهدای جلیقه نجات را می پذیرد. خوبی. آیا شهر خیریه است؟ جلیقه نجات کودکان در Canadian Tire در حال حاضر با قیمت 25.49 دلار به فروش می رسد. آیا شهر نمی تواند این هزینه را بپردازد؟

محتوای مقاله

بیایید صادق باشیم و به شهر برای کاری که واقعا انجام می دهد اعتبار بدهیم. خوب، من این کار را نمی کنم، اما از شخص دیگری می خواهم. یک ممیزی ایمنی از تمام سواحل شهر توسط انجمن نجات غریق انجام خواهد شد، کاری که محقق در گزارش سال 2023 خود این کار را آخرین بار 14 سال پیش انجام داد.

این بررسی ماه ها طول می کشد و شامل بررسی «ادبیات» نجات دهنده زندگی، بازرسی ها و مصاحبه ها می شود. چیزهای عالی، اما ما از قبل می دانیم که مشکل در بریتانیا چیست. رمز و راز این است که چرا نه کارکنان و نه اعضای شورا اصرار بر رفع آن ندارند.

رندال دنلی روزنامه نگار و نویسنده اهل اتاوا است. با او در [email protected] تماس بگیرید

محتوای مقاله