فورد: تصمیمات سیتی عواقبی برای همه ما دارد

محتوای مقاله

آب، همه جا آب، و همه تخته ها کوچک شدند. آب، آب همه جا، قطره ای برای نوشیدن نیست.

کسانی از ما که سن و تحصیلات خاصی دارند، سطرهای معروف شعر حماسی و تمثیلی ساموئل تیلور کولریج را در سال 1798 به نام The Rime of Ancient Mariner تشخیص می دهند. چیزی که ممکن است متوجه نباشیم، درسی است که بیش از دو قرن است که داده شده است: این که یک عمل بد و بدون فکر می تواند عواقب بزرگ و ماندگاری داشته باشد.

محتوای مقاله

هیچ کس عاقل شهر کلگری را به اشتباه بی پروا متهم نمی کند، اما بحران جاری آب بسیاری از سوالات را بی پاسخ می گذارد. اگر بگذریم از کسانی که کارگرانی را که کار سخت احیای نظام را انجام می دهند آزار می دهند، شما همان تعریف یک احمق هستید. همین امر در مورد شهروندانی که به دنبال مقصر هستند نیز صدق می کند.

ظاهراً هیچ اشاره‌ای مبنی بر فروریختن چنین لوله اصلی تغذیه آب شهر وجود نداشت. به ما گفته می شود که قرار بود این لوله 100 سال دوام بیاورد، نه فقط نیمی از آن زمان. آیا ما تنها شهری با خطوط تغذیه کننده از این مواد هستیم؟

هر شهری باید از این فاجعه چه درسی بگیرد؟ (بله، یک فاجعه. وقتی شهری به بزرگی کلگری مجبور است برای برخی از محله‌هایش توصیه آب جوش صادر کند، این گام مهمی است. و در واقع، وضعیت بسیاری از جوامع ملل اول را به منصه ظهور می‌رساند. اما این یک گام مهم است. برای گفتگوی دیگر.)

ناگهان شهر متوجه شکنندگی زندگی روزمره ما و سیستم هایی شد که به آنها وابسته هستیم. اگر کل شهر تحت دستور آب جوش بود بقیه ما چه کار می کردیم؟ ما مطمئناً نمی‌توانیم آینده را پس از گذشتن از این بحران به سادگی نادیده بگیریم. ما نمی توانیم فقط به عادت های بیهوده خود برگردیم.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

(کمی طنز: دوستی از کلگری مجبور شد یخ ساز را با نوار چسب به در یخچال بچسباند تا نوه های اروپایی خود را از بازی با چنین “جادویی” باز دارد، زیرا یخ های آماده در آشپزخانه های آلمانی بزرگ نیستند.)

مردم کلگری چاه یا سیستم سپتیک ندارند. وقتی شیر آب را باز می کنیم، انتظار داریم آب بیرون بیاید و جریان پیدا کند تا به اندازه کافی گرم یا سرد شود. در مورد نوشیدن آن، فقط گروه Pecksniffian آب بطری برای نوشیدن می خرید. که به طرز عجیبی ما را به قفسه‌های مواد غذایی می‌برد که مرتباً با آب طعم‌دار هستند و البته باید بازاری برای آن وجود داشته باشد. با این حال، زنجیره های عمده خواربار فروشی در حال حاضر بطری های عظیم آب را صادر می کنند و در حال حاضر سود حاصل از فروش آنها را گزارش می کنند.

اینکه چرا هر کسی در کلگری در زمان های عادی به خرید آب متوسل می شود فراتر از من است، اما من به نسلی تعلق دارم که از بسیاری از بیماری های دوران کودکی که اکنون تقریباً با واکسن ها و مراقبت های پزشکی ریشه کن کرده ایم جان سالم به در برده اند. (توجه به کلگری: دست از احمق بودن بردارید و فلوراید را به آب آشامیدنی خود برگردانید. حفره های دوران کودکی را با ادمونتون مقایسه کنید که به طور طبیعی آب فلورایددار دارد. اگر شهرهایی مانند کلگری وجود داشته باشند که به مترسک گوش داده اند و نه، برنامه ملی دندانپزشکی چه فایده ای دارد. مشاوره آب ما را فلورید کرد؟)

محتوای مقاله

آنچه ما بدیهی می دانیم – در دسترس بودن آب آشامیدنی – درس کوچکی است که باید جدی گرفته شود.

کولیج شاعر انگلیسی به ما یاد داد. ملوان پیر در شعر تنها بازمانده خدمه کشتی است، هر چند او مسئول این وضعیت است. هنگامی که او آلباتروس بیگناهی را که کشتی را تعقیب می کرد – پرنده ای که نشان دهنده شانس و رمز و راز است – می کشد، تراژدی را به راه می اندازد که متعاقباً برای کشتی و خدمه آن رخ می دهد.

حتی جایگزین کردن صلیب دور گردن او با پرنده مرده – به همان اندازه که وحشتناک به نظر می رسد – مانع از اجتناب ناپذیر نشد. شاعر از ما می خواهد که عواقب تصمیمات کوچک و بزرگ بسیاری را که در زندگی می گیریم به خاطر بسپاریم.

برای یادآوری، آیه نبوی پایانی تمثیل است:

او مانند کسی که دچار بی‌حالی شده بود، رفت و عقل را رها کرد. مردی غمگین تر و خردمندتر، صبح برخاست.

کاترین فورد یک ستون نویس معمولی است.

محتوای مقاله