دیچمن: زن اتاوا در قایق رانی زندگی می کند، می گوید این مکان امن تری است

محتوای مقاله

فرانسیس دی سیلوا تقریباً از گلویم پایین پرید وقتی از او پرسیدم که چگونه قایق رانی خود را به دست آورده است، و به او پیشنهاد داد که اگر با شخص دیگری صحبت می کردم، یک فرد با امکانات، ابتدا می پرسیدم. جایی که آنها آن را دریافت کردند، نه چگونه. او به طور ضمنی سوال من این بود که چگونه یک فرد بی خانمان می تواند قایق رانی داشته باشد.

اعتراف می‌کنم که تا حد زیادی درست بود، اگرچه آنچه من واقعاً می‌خواستم بدانم این بود که چرا او در یک خانه زندگی می‌کرد و اگر راهی وجود داشت می‌توانم به او کمک کنم مسکن پایدارتری پیدا کند.

محتوای مقاله

محاسبه تعداد افراد بی خانمان در اتاوا و زندگی خشن در هر زمان یک علم دقیق نیست، اما تخمین اخیر شهر آنها را حدود 260 نفر می داند. دسیلوا 60 ساله ممکن است تنها کسی باشد که در قایق رانی زندگی می کند. او نام قایق خود را “قایق ما” گذاشت – قسمت دیگر “ما” به دخترش که در اتاوا زندگی نمی کند – و از اواخر ماه مه، زمانی که پس از یک طوفان شدید رعد و برق، “سگ ها”، کانال ریدو را خانه نامید. برزنت را که زیر آن زندگی می کرد، در منطقه ای متراکم در پارک لنزداون پایین آورد.

(این، قبل از اینکه به قایق رانی برگردیم، توضیحی دارد. دسیلوا به وضوح صحبت می کند، اما واقعیت او اغلب با من مطابقت ندارد. او معتقد است، برای مثال، ریزتراشه های ردیابی از طریق واکسن ها به بدن ما وارد می شوند، نظریه ای که من نمی دانم. پذیرش بدون اشتراک او بسیاری از جمعیت جهان را به دو گروه تقسیم می‌کند: سگ‌ها که دارای قدرت و قصد جنایتکارانه هستند و استخوان‌هایی که نه کانادایی بی‌خانمان و نه فقیر دارند. مرا تعقیب می کند.

محتوای مقاله

بنابراین یک قایق رانی آلومینیومی مربعی که از Laurentian Marine Sales با کمک دخترش و پدر دخترش خریداری شده بود اکنون خانه او است. او معمولاً آن را زیر درختی نه چندان دور از پترسون کریک، با طناب زرد رنگی که آن را به نرده کانال می‌بندد، می‌بندد. اگر باران بیش از حدی ببارد که درخت نتواند سپر کافی ایجاد کند، او پارو می زند تا زیر پل پرتوریا پنهان شود.

در همین حال، برزنت سبز رنگی که روی کانو پوشانده شده، وسایل او را خشک نگه می‌دارد، از جمله لباس، غذا، سیگار، تلفن، یک بطری آب، اسپری لیزول و یک نوار صابون، شناسنامه، یک بارانی پلاستیکی زرد، پارو و جلیقه نجات. او تلفن خود را در پارک لنزداون یا مک دونالدز مجاور شارژ می کند، جایی که او همچنین لباسشویی می کند. رژیم غذایی خود را طوری تنظیم می کند که در نیمه های شب به توالت نیاز نداشته باشد. او از مزایای Ontario Works تقریباً 340 دلار در ماه دریافت می کند.

دسیلوا حدود یک سال و نیم پیش از مونترال و قبل از آن تورنتو وارد اتاوا شد، شهرهایی که به گفته او به خاطر سگ‌ها بی‌خانمان بودن بسیار سخت‌تر از اینجاست. مردم – که بی خانمان ها را تهدید و ارعاب می کنند، حتی برخی خود را بی خانمان نشان می دهند.

محتوای مقاله

چرا قایق رانی؟ او توضیح داد که پس از اینکه پناهگاهش در لنزداون، جایی که تمام زمستان در آن اردو زده بود، ویران شد، تصمیم گرفت به نقطه ای منزوی و جنگلی نقل مکان کند. او قویاً معتقد است که بودن در فضای باز برای او سالم تر از حضور در داخل است. با این حال، او همچنان به برخی امکانات، مانند مکانی برای شارژ گوشی خود نیاز دارد. او گفت که قایق نه تنها برای تحرک بلکه برای امنیت نیز منطقی بود. مانند بسیاری از بی خانمان هایی که با آنها صحبت کرده ام، دی سیلوا پناهگاه ها را خطرناک می داند.

قرار ملاقاتی با مددکار اجتماعی در هفته آینده وجود دارد. پس از آن، او امیدوار است راهی برای حرکت به رودخانه Rideau پیدا کند.

او گفت: “من دوست دارم در قایق باشم.” “این یک رویای بسیار خوب است. این آرامش بخش است. در واقع بسیار شفابخش است.

“این بهترین مکان برای من در حال حاضر است.”

جمله آخر، و فهمیدن اینکه بله، او احتمالاً می‌داند چه چیزی برای او بهتر است، به من ضربه زد.

او گفت که تصادفاً در حین صحبت کردن، یکی از ساکنان گلب نزدیک شد، یکی از بسیاری که مرتباً می ایستد و چت می کند. جک هاینن یک مشاور و مربی با علاقه به آگاهی است و در چند ماه گذشته بارها با دی سیلوا صحبت کرده است. او او را به عنوان “نماینده شگفت انگیز مردمی که زنده مانده اند” توصیف کرد.

محتوای مقاله

او می‌گوید: «درک اینکه چیزی که او را نگه می‌دارد همین آگاهی درونی است، شگفت‌انگیز است. “غنای در او وجود دارد که می گوید: “من یک روح مستقل هستم.” من وقتی به زندگی نگاه می کنم داستان خودم را دارم. “

وقتی به Desilva گوش می‌دادم، درک بهتری از پیچیدگی‌های بی خانمانی و هیدرای چند سر که راه‌حل آن است، در صورت وجود چنین چیزی، به دست آوردم. هیچ کس نباید زمستان اتاوا را در خیابان تحمل کند، اما گفتگوی ما من را متقاعد کرد که قبل از اینکه الگوهای خودمان را از آنچه که فکر می کنیم برای افراد در موقعیت او یا دیگران بهتر است کنار بگذاریم، باید داستان آنها و آنچه را که آنها دارند درک کنیم از زندگی خود می خواهند افراد بی خانمان به طور فزاینده ای برای شرکت در بحث در مورد مسائلی که آنها را تحت تاثیر قرار می دهد دعوت می شوند. ما باید به آنها کمک کنیم این کار را بیشتر انجام دهند.

تنها چیزی که دسیلوا می خواهد این است که احساس امنیت کند – و 60 سال دیگر زندگی کند (که او را در 120 سالگی قرار می دهد). او گفت که مقامات در گذشته گزینه های مسکن به او پیشنهاد داده اند، اما او بارها آنها را رد کرده است.

من هر بار نه می گویم زیرا می دانم چه اتفاقی خواهد افتاد. آنها مرا در وضعیت بدتری از آنچه بودم قرار خواهند داد. من هرگز زیاد داخل نمی مانم و برای جامعه سخت است.

من فقط می‌خواهم بیرون بمانم بدون اینکه از دست سگ‌ها فرار کنم.»

[email protected]

وب سایت ما مقصد شما برای اخبار فوری است، بنابراین مطمئن شوید که صفحه اصلی ما و در خبرنامه های ما مشترک شوید تا بتوانیم شما را در جریان قرار دهیم

محتوای مقاله