سفید: درس های آموخته شده از شورش بازسازی کامل

محتوای مقاله

فکر می‌کنم تا به حال کاملاً واضح است که اکثر مردم کلگاری زندگی شهری به سبک اروپایی را نمی‌خواهند – خیابان‌هایی که ردیفی از خانه‌های ردیفی که درست تا پیاده‌رو ساخته شده‌اند، بدون درخت. ما عاشق شکست هایمان هستیم، چمن های جلویی با فضایی برای یک درخت، حتی اگر کوچکتر از قبل باشد. ما تراکم بالاتر را در جامعه خود خواهیم پذیرفت، اما تنها در صورتی که از نظر استراتژیک دور از خیابان های خانه های تک خانواده قرار گیرد.

محتوای مقاله

ده‌ها سال است که به برنامه‌ریزان شهری گفته‌ام که کانادا، و به‌ویژه کلگری، اروپا نیست و ما به یک مدل ساخت‌شده در کانادا برای توسعه شهری نیاز داریم.

10 تفاوت اصلی بین زندگی شهری در کلگری و شهرهای اروپایی

• ما مالک خانه های شخصی هستیم نه اجاره نشین.
• ما خانه های بزرگ را دوست داریم، نه آپارتمان های کوچک.
• ما هر هفته از خواربار فروشی های بزرگ خرید می کنیم، نه از فروشگاه های تخصصی.
• ما مراکز خرید/انرژی خود را بیشتر از “خیابان های مرتفع” خود دوست داریم.
• ما ترجیح می دهیم به جای استفاده از وسایل نقلیه عمومی رانندگی کنیم.
• ما برای تفریح ​​دوچرخه سواری می کنیم نه برای حمل و نقل.
• ما بیشتر دوست داریم در پارک ها و حیاط ها بنشینیم تا خیابان ها و میدان ها.
• ما عاشق حریم خصوصی خود هستیم – از این رو عشق به حصارهای شش فوتی است.
• ما ساعات بیشتری کار می کنیم و زمان تعطیلات کمتری داریم تا بتوانیم هر روز از خانه بزرگ دو طبقه خود لذت ببریم.
• ما همچنین گاراژ دوتایی را برای خودروهای شاسی بلند خود دوست داریم، شاید حتی یک پیکاپ، و بله، دوچرخه، اسکی و سایر اسباب بازی های تفریحی.

با این حال، مانند مبلغان بیش از 100 سال پیش، برنامه ریزان شهری برای دهه ها تلاش کرده اند تا مردم کلگری (و کانادایی ها) را به زندگی بیشتر شبیه اروپایی ها تبدیل کنند. آنها 10 فرمان خود را موعظه می کنند که اغلب کاملاً با اعتقادات و ارزش های اکثر صاحب خانه ها (که 70 درصد از مردم کلگاری هستند) مخالف است.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

10 فرمان یک شهرساز

• شما تراکم بیشتری را در کنار خانه پرستش خواهید کرد.
• شما برای محله های جدید بودجه نخواهید داشت.
• خانه بزرگتر دوستت را آرزو نکن.
• شما از حمل و نقل عمومی و دوچرخه سواری استقبال خواهید کرد.
• دیگر جاده ای نخواهی ساخت.
• برای پارک جلوی خانه خود آرزو نکنید.
• شما می خواهید در یک جامعه راحت زندگی کنید.
• شما هوس یک تجربه «خیابان بالا» خواهید کرد.
• زیرزمین خود را به غریبه ها اجاره خواهید داد.
• شما SUV دیگری نخواهید خرید.

بنابراین وقتی خواسته‌ها و خواسته‌های اهالی کلگاری کاملاً متضاد با آنچه متخصصان شهر به آنها می‌گویند برای ایجاد شهری مقرون‌به‌صرفه و پایدار لازم است، یک مشاور چه باید بکند؟

به چه کسانی گوش می دهند؟ عمومی یا حرفه ای؟

بر اساس قانون شهرداری های استانی، شوراها موظفند (که کلمه به کلمه بیان می شود):

• توجه به رفاه و مصالح شهرداری به عنوان یک کل و به اطلاع شورا هر چیزی که موجب رفاه یا منافع شهرداری می شود.
• به طور کلی در تدوین و ارزیابی سیاست ها و برنامه های شهرداری مشارکت دارد.
• در جلسات شورا و جلسات کمیسیون های شورا و جلسات سایر ارگان هایی که توسط شورا تعیین می شوند شرکت می کنند.
• اطلاعات مربوط به فعالیت یا اداره شهرداری را از مدیر ارشد اداری دریافت می کند.
• مسائل محرمانه ای را که در جلسه شورا به صورت خصوصی مورد بحث قرار می گیرد تا زمانی که در علنی مورد بحث قرار گیرد حفظ کنید. و
• انجام هر وظیفه یا وظیفه دیگری که به موجب این یا هر قانون دیگر یا شورا به شوراها محول شده است.

محتوای مقاله

جالب اینجاست که هیچ جا نمی گوید – یا حتی پیشنهاد نمی کند – شوراها باید بر اساس خواسته اکثریت رای دهندگانشان تصمیم بگیرند. با این حال، آنچه می گوید این است که شورایاران باید «رفاه و منافع شهرداری به عنوان یک کل» را در نظر بگیرند، نه فقط افکار عمومی یا منافع ویژه انتخاب کنندگان در بخش های خود را.

یکی از چیزهایی که اغلب از کلگاری ها می شنوم این است که روند “تعامل جامعه” شهر ساختگی است و سیاستمداران و برنامه ریزان شهر به آنها گوش نمی دهند. در واقع، من انتظار دارم که آنها گوش کنند، اما در نهایت آنها (به درستی یا نادرست) به آنچه که فکر می کنند برای شهر بهترین است، رأی می دهند، نه آنچه که «من یا شما» ممکن است بهترین فکر را داشته باشد.

این سوال پیش می آید – آیا کسی واقعاً می داند که “بهترین” برای کل شهر چیست؟ همه ما تعصبات خود را داریم. در حالت ایده‌آل، شورا طیفی از دیدگاه‌های مختلف (از محافظه‌کاران مالی گرفته تا ترقی‌خواهان اجتماعی، از حامیان هنر و فرهنگ تا حامیان ورزش و تفریح) را در مورد اینکه اولویت‌های شهر ما باید چه باشد و شهر چگونه باید رشد کند را نمایندگی می‌کند.

اما آیا این شورا «طیف دیدگاه های مختلف در کلگری» را نمایندگی می کند؟

محتوای مقاله

کلام پایانی

شاید درس اصلی بحث «تجدید مجدد کامل» به ما این باشد که اعضای شورای شهر کلگری، صرف نظر از اینکه چه می‌کنند، همیشه خود را در میان می‌بینند. همیشه برای برخی بیش از حد و برای برخی دیگر بسیار کم خواهد بود: برای برخی هزینه های بسیار زیاد، برای برخی دیگر کافی نیست. چگالی بیش از حد برای برخی، بسیار کم برای برخی دیگر. پول زیاد برای جاده ها برای برخی و کافی نیست برای برخی دیگر و غیره. با توجه به جمعیت ناهمگون شهر، این روزها برای شورا تقریبا غیرممکن است که کسی را خوشحال کند.

بحث کلی تغییر منطقه فقط یکی دیگر از موضوعات بحث برانگیز است که شورا در چند سال گذشته با آن روبرو شده است زیرا تلاش می کند وضعیت کلگری را به عنوان یکی از بهترین مکان ها در جهان برای زندگی، کار و بازی حفظ کند. فکر کنید – خط سبز، عرصه جدید و/یا پیشنهاد المپیک.

من تعجب می کنم که چه اتفاقی می افتد!

محتوای مقاله