پلرین: بیایید خیابان های نمادین اتاوا را جشن بگیریم

محتوای مقاله

سخت است که بدانیم آیا چنین چیزی شبیه نیلوفر است یا نه، اما من تقریباً عاشق یکی همسایه شدم.

پروردگارا، آیا من آن همکار موسیقیدان پاره وقت پیتر جونت را دوست دارم؟ آهنگ جدیدی که او به تازگی برای آیلند پارک درایو رونمایی کرد، من را ناامید می کند. اگر قبلاً این ویدیو را تماشا نکرده اید، به YouTube بروید.

محتوای مقاله

متأسفیم، اما این ویدیو بارگیری نشد.

پخش ویدئو

“یک حس غربی، من نمی خواهم امشب به مرکز شهر بروم. این کمی حال و هوا است و من مهم نیست. من فقط می‌خواهم سرعت آیلند پارک درایو را کم کنم.»

من بیشتر دو دهه گذشته را در کنار پارک منظره و متعارفی به نام وست اند درایو وی که در سال 1923 افتتاح شد، زندگی کردم. بیشتر آن زمان در نزدیکی خیابان کارلینگ و چند سال گذشته در نزدیکی خیابان ریچموند. آیا می دانستید که پارک جزیره چندین دوربرگردان دارد؟ من هم نمی کنم. گنجاندن آنها آهنگ Joynt را بسیار بلندتر می کند.

تنها چیزی که در مورد این آهنگ عالی و عالی کمی ناامیدکننده می‌بینم این است که به پارک همپتون، زیباترین جنگل شهری در این سمت خیابان کارلینگ، که توسط داوطلبان شگفت‌انگیز محافظت و مراقبت می‌شود، اشاره نمی‌کند. – آنها در توییتر هستند @CarlingtonHillاگر می خواهید آنها را دنبال کنید و شاید حمایت کنید.

در این ویدئو، جونت در نقش یک بابای باحال در یک بطری سبز رنگ ولوو استیشن واگن ظاهر می‌شود، و باید بگویم که این اثر می‌کشد. او به تنهایی به ژنرال Xers محلی دلیلی برای امید به رستگاری به عنوان نماد جنسی می دهد. اگر او می تواند در ترافیک بسیار آهسته با سایه های کاستکو و سبک تقریباً نظامی و فقط کمی خاکستری رانندگی کند، هیچ چیز مانع من نمی شود که تا حد زیادی خودم باشم، تمام دمپایی ها و پیراهن های کتانی در هیوندای سالم من. فقط تو تماشا کن یا، اگر اتفاقاً یکی از نوجوانان شخصی من هستید، شاید تماشا نکنید. بازم خجالت میکشی اما کس دیگری؟ معلومه که آره.

محتوای مقاله

بخشی از من وجود دارد که تقریباً می خواهد در برابر آن مقاومت کند، اما به نوعی می توانم آن را تحت سلطه خود درآورم. به همان اندازه که باعث می‌شود از ستون روزنامه برای اعلام قصد همکاری استفاده کنم، آسیب‌پذیر هستم، اما می‌خواهم دست و پا بزنم و از Joynt بخواهم که برای ایجاد آهنگ‌هایی برای خیابان‌های دیگر در اتاوا همکاری کند. من به ایده های خارق العاده ای می رسم، اگر ممکن است خودم بگویم.

برای مثال، ما می‌توانیم 35 میلیون دلار به ازای هر کیلومتر راه‌اندازی Strandherd Drive در یک کادیلاک طلایی 1989 که با الماس و زمرد پوشیده شده بود، درآمد کسب کنیم. “هر قیمتی است و ما اهمیتی نمی دهیم. ما آنقدر پول داریم که می توانیم ادامه دهیم. خیلی دور از مرکز، در منطقه زمانی متفاوتی هستیم. ما فقط می خواهیم روان و بسیار گران رانندگی کنیم.»

ما می‌توانیم خیابان برونسون را در یک Impreza WRX سوپ‌دار، با عینک خلبانی و یک روسری ابریشمی جذاب بسازیم. کمی حال و هوا در پارک فرودگاه. ما آن را در کارلتون قطع نکردیم، اما مشکلی نداریم. ما فقط می خواهیم بر فراز ریورساید درایو پرواز کنیم. ما به جریمه دوربین ها توجه نمی کنیم.

یا می توانیم با یک ون بی معنی اسکوبی دو از کاناتا عبور کنیم. «حال و هوايي در جريان است و جهنمي است. پایین جاده مارس و تا تری فاکس درایو. ایگلسون را دنبال کنید و منتظر بمانید، چه؟ چرا درست از جایی که شروع کردیم هستیم؟ حال و هوای خاصی در آن وجود دارد، و ما بدشان نمی آید که دقیقاً همان کار را بارها و بارها انجام دهیم.”

یک روز که فاز بعدی LRT شروع می‌شود (الان داری می‌خندی)، ما می‌توانیم آهنگی را اجرا کنیم که در میانه 174 تقسیم می‌شود، و می‌خوانیم: «حال و هوای خاصی دارد و ما متوجه نمی‌شویم. چرا از جایی که ماشین ها بوق می زنند پیاده شویم؟ نوعی حال و هوا در جریان است و قطعاً دوستانه نیست. ما فقط می خواهیم امروز اینجا نمیریم.

آیا ایده های بهتری دارید؟ آنها را برای من ایمیل کنید: [email protected]

بریژیت پلرین (آنها/آنها) نویسنده ای از اتاوا است.

این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید