بازگشتی احساسی برای قهرمان جام خاکستری اتاوا ردبلکس، هنری بوریس

محتوای مقاله

وقتی هنری بوریس پنج شنبه شب در TD Place دوباره به RNation معرفی می شود، مردی که اسمیلین هنک نامیده می شود انتظار دارد قلبش تندتر بزند، کف دستش کمی عرق کند و خاطرات دوباره در سرش جاری شود.

شاید کمی اشک بیاید.

قهرمان جام خاکستری، جنگجوی کوارتربک آسیب دیده و مقاوم که سرخ‌بلک‌ها را برای بردن جام خاکستری 2016 روی کمر خود قرار داد، برای بازی افتتاحیه فصل تیم CFL سابق خود در برابر وینیپگ بلو بمبرز به اتاوا بازمی‌گردد.

محتوای مقاله

بوریس برای بازگشت به مکانی که برای او، همسرش، نیکول، و فرزندانشان، آرماند و بارون، تبدیل به خانه شده است، هیجان زده است.

بوریس گفت: “اولین پاسخ من وقتی تماس تلفنی گرفتم (برای اینکه به عنوان بخشی از جشن 10 سالگی سرخپوشان به اتاوا بیایم) این بود: “تاریخ را به من بگو، بیا این کار را انجام دهیم.” «مردم زیادی آنجا هستند که ما آنها را دوست و خانواده صدا می کنیم. برای بازگشت و جشن گرفتن برخی از بهترین لحظاتی که داشته‌ایم، نمی‌توانیم صبر کنیم.»

بزرگترین خاطرات عالی جام خاکستری 2016 است که سرخپوشان در برابر تیم مورد علاقه کلگری استمپدرز بازی کردند. اتفاقی که در این مسابقه در تورنتو افتاد افسانه ای است، یک طرح باورنکردنی، سناریویی که آنها در فیلم ها استفاده می کنند.

در حین گرم کردن قبل از بازی، بوریس 41 ساله در آن زمان صدایی در زانوی چپ خود احساس کرد و به سمت رختکن رفت. تزریق، مسکن و زانوبند وجود داشت. او لحظاتی قبل از شروع بازی به سمت خط قرمزها دوید.

طرح؟ او 35 پاس از 46 پاس را برای 461 یارد انجام داد. سه تا از آن پاس های تکمیل شده برای تاچ داون رفتند. او همچنین برای دو تاچ داون عجله کرد زیرا اتاوا با نتیجه 39-33 در وقت اضافه پیروز شد.

محتوای مقاله

این یک تلاش فوق‌العاده شجاعانه بود، شاید بهترین عملکرد جام خاکستری در تمام دوران، با یک کوارتربک روی یک پای خوب.

بوریس گفت: «این می‌توانست راه‌های مختلفی را طی کند. اگر مجبور بودیم یک ربع دیگر بازی کنیم، مطمئن نیستم که می رفتم. زانویم ورم کرده بود، سفت شدنش را حس می کردم. وقتی آخرین پاس را به ارنست زدم، می بینید که تمام وزن روی پای عقب من بود. پای چپم مانند ایستاده بود، نمی‌توانستم آن را خم کنم، چون خیلی متورم شده بود. مطمئن نیستم که بتوانم از یک دوره فوق العاده دیگر جان سالم به در ببرم.»

دو سال پیش، در اولین فصل خود، سرخپوشان تنها دو بار پیروز شدند. آنها با 12 پیروزی باورنکردنی در فصل عادی در سال 2015 دنبال کردند.

The Catch را به خاطر دارید؟ تکمیل خیره کننده 93 یاردی از بوریس تا گرگ الینگسون که فینال شرق را برد؟ در جام خاکستری، قرمزها با نتیجه 26 بر 20 مغلوب ادمونتون شدند.

سپس سال 2016 فرا رسید که بوریس بازی ها را به دلیل آسیب دیدگی انگشت از دست داد. در حالی که او رفته بود، تروور هریس موقعیت کوارتربک اصلی را تضمین کرد. فراز و نشیب هایی وجود داشت که سرخپوشان برای رسیدن به رکورد 8-9-1 تلاش کردند. اما بعد از آن به مرحله پلی آف رسید…

بوریس گفت: وقتی به آن فکر می کنم اشک می ریزم. همه چیزهایی که اتاوا پشت سر گذاشته است، 40 سال بدون جام خاکستری. چیزهایی که من در این فصل پشت سر گذاشتم – شکستن انگشت، ناتوانی در نگه داشتن توپ، هو شدن در خارج از زمین، گفتن به TSN برای هل دادن او و تمام این چیزها، سپس پایان دادن به این کتاب داستان… واقعاً می تواند یک کتاب باشد.

محتوای مقاله

آنچه ما توانستیم در چنین مدت کوتاهی به دست آوریم، احتمالاً دیگر هرگز انجام نخواهد شد.» یک تیم گسترش دهنده که از چند پیروزی در سال اول به جام های خاکستری پشت سر هم می رسد، این واقعاً قابل توجه است.

بوریس که بخشی از کلاس تالار مشاهیر فوتبال کانادا در سال 2020 و دو بار برجسته‌ترین بازیکن CFL (2010، 2015) بود، سه بار قهرمان جام خاکستری شد و در سال‌های 2008 و 2015 جوایز MVP جام خاکستری را کسب کرد.

او کار خود در CFL را با 63639 پاس یاردی و 373 تاچ داون در رده سوم تاریخ خود به پایان رساند. او سه بار هدایت CFL را بر عهده داشت – 2012 با 5367 یارد، 2013 با 4927 یارد و 2015 با 5693 یارد. او همچنین مدتی را در لیگ ملی فوتبال با شیکاگو بیرز و گرین بی پکرز گذراند.

پس از دوره مربیگری NFL در شیکاگو، جکسونویل و LA Rams، بوریس اکنون هماهنگ کننده تهاجمی و مربی کوتربک ها در فلوریدا A&M است، جایی که آرمان، اکنون 18 ساله، به زودی اولین فصل خود را به عنوان دریافت کننده آغاز خواهد کرد. بارون که 15 ساله است، در دبیرستان بازیکن ضربه زننده و کوارتربک است.

بوریس با خنده گفت: “من به (بارون) می گویم که ضربه زننده ها می توانند خیلی طولانی تر بازی کنند، آنها ضربه نمی خورند.” “و مردم آنقدر شما را هو نمی کنند.”

محتوای مقاله

«به نظر می‌رسد همین دیروز پسرها در جشن جام خاکستری در اتاوا روی صحنه بودند – یکی یک کلوچه چوبی در دست داشت، دیگری در حالی که من با عصا بودم از واژگونی و افتادن خودداری می‌کرد. ما بعد از هشت سال اینجا هستیم. به شما نشان می دهد که زمان چگونه می گذرد.»

بوریس از سرخپوشان و CFL بازنشسته شد و در اوایل سال 2017 بازنشسته شد. در پاسخ به این سوال که آیا دلش برای حضور در زمین تنگ شده است، او گفت: «به عنوان یک بازیکن، نه. سال گذشته، تمام ضرباتی را که خوردم … مصدومیت ها را خوردم. برای من تمام شد. این جام خاکستری، با غضروف پاره شده. بدنم مثل این بود: “هی مرد، اینم همینه.”

«من از آرامش ذهنی که می‌توانم با مردان جوان کار کنم، لذت می‌برم و به آن‌ها کمک می‌کنم تا به بهترین شکل ممکن تبدیل شوند. و من می توانم به پسرم کمک کنم. این همه است

آیا می بینم که روزی در CFL مربیگری می کنم؟ معلومه که آره. امیدوارم بتوانم آن را محقق کنم. به من اعتماد کنید، وقتی نوبت به فرصت مربیگری پسرتان برای بازی فوتبال دانشگاهی می‌رسد، من چیزی بیشتر از این را قبول نمی‌کنم. اما هدف نهایی من سرمربی شدن است و می بینم که این اتفاق می افتد.

روز چهارشنبه، بوریس از تالاهاسی به شیکاگو رفت تا قبل از سفر به اتاوا با همسر و فرزندانش ملاقات کند.

صحبت در مورد بازگشت و ملاقات با دوستان قدیمی و ایستادن در مقابل هوادارانی خواهد بود که از قهرمان خود استقبال می کنند.

بوریس گفت: «چه کسی فکرش را می‌کرد که وقتی ما تصمیم گرفتیم به این تیم توسعه‌دهنده جدید بپیوندیم، چنین باشد؟» “ما خیلی خوشحالیم که این کار را انجام دادیم.”

محتوای مقاله