قبل از اینکه برای شعار و اینها خرج کنیم، نباید فقط نشت را برطرف کنیم؟

محتوای مقاله

“جنگ جهانی بعدی ممکن است بر سر مذهب یا قلمرو نباشد، ممکن است بر سر آب باشد.”

این جملات را معلمی در سنین نوجوانی ام گفته است و من هرگز آنها را فراموش نکرده ام. ما می‌توانیم بدون بسیاری از چیزها زندگی کنیم، اما بدون آب نه، و بنابراین زمانی که دولت‌ها سعی می‌کنند محدودیت‌هایی برای استفاده از آن اعمال کنند، واکنش عمومی شهودی وجود دارد.

ما می توانیم لوله شکسته را درک کنیم، می توانیم یک یا دو دوش را از دست بدهیم، اما در قرن بیست و یکم کانادا، صبر ما خیلی زود تمام می شود. این امر به ویژه زمانی صادق است که آنچه به عنوان یک حادثه اجتناب ناپذیر معرفی می شد، به طور فزاینده ای به عنوان چیزی که به طور بالقوه قابل پیش بینی و حتی اجتناب از آن بود، نشان داده می شود، اگر تنها تمرکز بر تعمیر و نگهداری و زیرساخت های شهر ما باشد تا رویاهای آسمان آبی.

محتوای مقاله

وضعیت آب کلگری پیچیده است. دو حوزه تمرکز وجود دارد – استفاده از آب توسط کاربر و کنترل نشت از خود سیستم. مدیر تاسیسات شهری در یادداشتی در 30 ژانویه 2024 به شهردار و شهردار اعلام کرد: «اتلاف آب تفاوت بین حجم آبی است که توسط یک تصفیه خانه تصفیه می‌شود و حجم آبی که در کنتور مشتری گزارش و صورتحساب می‌شود». مشاوره شهرداری

تخمین زده می شود که بیش از 20 درصد از آبی که شهر برای تصفیه پرداخت می کند به دلیل نشت لوله ها به زمین می رود. جدا از این واقعیت که این بدان معناست که پرداخت کنندگان نرخ برای آبی که هرگز دریافت نمی کنند، پرداخت می کنند، این سطح از نشت همچنین منجر به هزینه های سرمایه ای قابل توجهی می شود زیرا تصفیه خانه ها برای تامین آب کافی برای جبران جمعیت رو به رشد و نشت گسترش می یابند.

تصور کنید یک خط لوله گاز طبیعی یا نفت نشتی 20 درصد از محصول از طریق آن جریان دارد. آنها ظرف چند ساعت تعمیر خواهند شد، نه هفته ها. اما با وجود اینکه ما آب را یک کالای گرانبها می‌دانیم، مایلیم نشت‌ها را تحمل کنیم، تعمیرات را به تأخیر بیندازیم و به شهروندان در مورد چگونگی حفظ آبی که از شیرهای آب سرازیر می‌شود سخنرانی کنیم.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

بسیاری از کشورهای جهان از «تعرفه آب متمایز» استفاده می کنند و با افزایش مصرف شما، قیمت هر لیتر را افزایش می دهند. چند سال پیش در سفری به ژاپن، سینکی را دیدم که در بالای توالت خانه ای تعبیه شده بود. نتیجه یک روش تمیز و کارآمد برای آب مورد استفاده برای شستن دست ها بود تا به سادگی به مخزن توالت تخلیه شود و سپس برای شستشو استفاده شود. ساده، مقرون به صرفه و بدون تاثیر منفی بر روی کاربر. این یک رویکرد عقل سلیم است، نه برنامه‌های محدودکننده یا محدود کردن دسترسی.

دلیل من برای نوشتن در این مورد چیست؟ این به اصول اولیه کاری که شوراهای شهر قرار است انجام دهند برمی گردد.

قبل از اینکه میلیاردها دلار در خط سبز سرمایه‌گذاری کنیم، قبل از سرمایه‌گذاری میلیونی در شعارها و برندسازی، آیا نباید فقط نشت‌ها را برطرف کنیم؟ ما می‌دانیم که این شکست عمده آب در ماه ژوئن یک شوک بود، اما آیا مجبور بود؟ دولت سال‌ها پیش هشدار داد که مشکلی در راه است. یک چارچوب امنیتی آب از سال 2019 وجود دارد که بیان می کند از دست دادن آب به دلیل نشت یک مشکل جدی است.

محتوای مقاله

روز حسابرسی مالی در پیش است.

گزارش مالی سالانه شهر کلگری (صفحه 123) نشان خواهد داد که شهر ما 4 میلیارد دلار ذخایر دارد، اما زیرساخت اصلی ما به سرعت در حال خراب شدن است. هزینه تعمیرات اصلی آب در حال انجام هر چه باشد – شایعه شده بیش از 40 میلیون دلار است – این وجوه باید مستقیماً از صندوق ذخیره تأمین شود و تأثیری بر مالیات بر دارایی سال آینده نداشته باشد. نگرانی این است که این صندوق ذخیره عظیم برای جبران هزینه های هنگفت مورد انتظار در خط سبز تخلیه می شود.

کلگری یک شهر ثروتمند است – ارزش املاک به تنهایی پایه مالیاتی بیشتری را فراهم می کند که با افزایش هشت درصدی مالیات افزایش می یابد.

ما حق داریم از این شورا بخواهیم اولویت‌های خود را به اصول اولیه بازگرداند، بپذیرد که هزینه‌ها خارج از کنترل است و سپس اقدامات لازم را برای برگرداندن آن انجام دهد. ما حق مطلق داریم که بگوییم آنها باید در محدوده پولی که الان دارند زندگی کنند و در آینده مالیات را افزایش ندهند، مخصوصاً برای پروژه هایی که هیچکس نمی فهمد و نمی خواهد.

شاید شعار انتخابات آینده باید Fix The Pipes باشد زیرا به نظر می رسد در لیست اولویت های در حال پیگیری گم شده است.

جورج اچ. بروکمن رئیس و سفیر شرکت برای وست کانادا دیجیتال است

محتوای مقاله