این جشنواره روز شنبه انرژی مورد نیاز خود را دریافت می کند

محتوای مقاله

چه زمانی ریشه ها اولین بار شنبه شب در پارک جزیره پرنس روی صحنه رفت، رپر و خواننده MC Black Thought به چیزی در مورد تمایل به ادای احترام به تاریخچه 45 ساله جشنواره موسیقی محلی کلگری اشاره کرد.

در طول دو ساعت بعد، گروه هیپ هاپ مستقر در فیلادلفیا، تعداد زیادی ادای احترام به هنرمندانی که احتمالاً هرگز پا به صحنه جشنواره نگذاشته بودند، ارائه کردند. این اقدام مبتکرانه و مورد ستایش منتقدان، بخشی از یک و دو مشت جشنواره در کنار گروه BCUC آفریقای جنوبی بود، که شنبه شب با صدایی بالا برای جمعیتی فروخته شده به پایان رسید. The Roots قطعاً بزرگ‌ترین اثر جشنواره امسال است که پس از اینکه سرفصل‌های پنج‌شنبه و جمعه – خواننده و ترانه‌سراهای هیجان‌انگیز بن هوارد و جیمز وینسنت مک‌مورو – شب‌های مربوطه خود را با ست‌های شایسته اما تا حدودی خواب‌آلود به پایان رساندند، انرژی قابل توجهی را ارائه می‌کنند.

محتوای مقاله

از سوی دیگر، The Roots مجموعه ای بی وقفه (به معنای واقعی کلمه، بدون توقف بود) و فوق العاده پر شارژ پر از انرژی و قدرت ابزاری ارائه کرد که هرگز تزلزل نکرد. همه چیز سریع و خشمگین بود، با این شش قطعه که ادای احترام به همه از Instant Funk، Kool and the Gang، Manu Dibango، ترومپت ساز جاز، Donald Byrd، James Brown و حتی آهنگ Led Zeppelin Immigrant، هرچند مختصر، داشت. همه اینها در انبوهی از نکات حیله گرانه، ترکیب های درخشان و نوازندگی جذاب که تکنوازی های طولانی و گشت و گذارهای ساز را تحت سلطه خود داشتند، گرد هم آمدند. اینکه بگوییم این مجموعه مسحورکننده بود، دقیق است، اگرچه این توصیف ممکن است در مورد حس سرگرمی دیوانه‌کننده‌ای که شب را نیز تعریف می‌کرد، که شامل سکانس‌های رقص رقص‌شده از مدرسه قدیمی تا یک نوازنده سوسفون بی‌رحمانه می‌چرخد، صادق نیست. نکات برجسته شامل ترکیب یکپارچه گروه از تغییر خیره کننده براید (Makes You Want to Hustle) و یک دویدن وحشیانه از طریق جواهر رعد و برق خود در سال 2004 و برداشت های دیوانه وارشان از Dynamite!، Act Too (عشق زندگی من) و راک Here I Come بود. .

با یک هنرمند بلوز آمریکایی رابرت فینلی با لغو روز شنبه، جشن های استیج اصلی شنبه با یک کنش ایندی-فولک آمریکایی افتتاح شد، و لا بامبا، که بر اساس ریشه های مکزیکی رهبر لوز النا مندوزا راموس است. احتمالاً نسبت به بسیاری از شرکت کنندگان جشنواره، از جمله من، دانش بیشتری از موسیقی سنتی مکزیک لازم است تا تشخیص دهیم که چگونه صدای خود را به شکل زیرکانه ای شکل می دهند، که شامل آهنگ های پاپ تند و تیز است که عمدتاً به زبان اسپانیایی پخش می شود و با لحن های شیرین راموس که به طرز ماهرانه ای با آهنگ های راموس هماهنگ می شود. خواننده های پشتیبان خطوط بیس یکنواخت همراه با حرکات ماهرانه گیتار راموس واقعاً شیارهای مسحورکننده‌ای ایجاد کرد که در نهایت باعث تکان جمعیت شد، به خصوص در تصنیف زیبای انگلیسی زبان Damned.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

آنها دنبال شدند KT Tunstall، اجرای فوق‌العاده‌اش مخاطبان تا حدودی خواب‌آلود را از خواب بیدار کرد. مانند جف تویدی سال گذشته، جاش ریتر سال قبل، و ریچارد تامپسون هر سال و در هر جایی که او نواخته است، تونستال ثابت کرده است که یک هنرمند انفرادی در صورت داشتن آهنگ ها به راحتی می تواند صحنه اصلی را پر کند. این خواننده و ترانه سرای اسکاتلندی تعدادی دارد – به ویژه برای من خیلی طول کشید تا به اینجا رسیدم، اما اینجا هستم، دیگر طرف جهان، اسب سیاه و درخت گیلاس و ناگهان می بینم – اما شوخی بین آهنگ او نیز خنده دارتر از این بود. اکثر استندآپ کمدین هایی که دیده ام. در اوایل مبارزه با گرملین های صوتی که تهدیدی برای از بین بردن تنظیمات پدال ما بود. او احتمالاً پشتکار می‌کرد، اما ضرباتی که او ایجاد می‌کرد به وضوح جزء اصلی مجموعه اصلی او بود. او با انرژی یک باسکر بازی می‌کرد و همچنین جلدها یا گزیده‌هایی را با شوخ طبعی پرت می‌کرد. این شامل همه چیز بود، از بخش هایی از The Bangles's Walk Like و Egyptian گرفته تا بلوز استاندارد Baby، Please Don't Go to اجراهای قوی از طریق Talking Heads Psycho Killer و Tom Petty's Won't Back Down.

محتوای مقاله

این بازی سرگرم کننده و زیبا بود، اما شاید تماشاگران را برای آنچه بعد از آن دنبال شد آماده نکرد. تیم آفریقای جنوبی تیم آفریقای جنوبی BCUC می برای بسیاری از مخاطبان کشف جشنواره امسال بود.

“آیا برای تفریح ​​آماده ای؟ آیا آماده ای برای راک اند رول؟” آیا راک اند رول است؟ آیا سرگرم کننده است؟ خوب، پیچیده تر از این است. با چهار خواننده، یک نوازنده بیس و پنج نوازنده سازهای کوبه ای، تشخیص صدا به سختی انجام می شود، اما واقعاً دعوت کننده است و به وضوح یک انحراف از میراث غنی موسیقی آفریقای جنوبی است. Afropop.org آنها را با بازیگوشی توصیف می کند. اما گروه با اصرار پانک کاتارتیکی می نوازد که شور و قدرت مشروع بیشتری را در 10 دقیقه از آنچه Motley Crue می توانست در صد برنامه Saddledome تولید کند، جمع می کند. آوازخوانی هماهنگ، سوت های خشمگین نکوسی و انرژی بی امان، مجموعه ای خواب آور، گاه ناراحت کننده اما پرارزش یک ساعته را ارائه کرد. این یادآوری گوش تیزبین و تمایل برنامه نویسان جشنواره برای گنجاندن کارهایی بود که بعید است در جای دیگری در کلگری بشنویم.

محتوای مقاله

مثل همیشه، صحنه اصلی تنها بخشی از جشنواره است. قانون کلگری Que Varo و تنها امید مرحله Horizon Heating را اجرا کرد و علیرغم یک غرغر خفیف، اگر به طرز آزاردهنده‌ای مداوم بود، اجرای خوبی ارائه داد. این عمل با اجرای بیشتر آهنگ‌های اولین رکورد خود، Cowboy Witchcraft، به سرعت این ادعای مشکوک اما مکرر مبنی بر اینکه دیگر گروه‌های راک وجود ندارد را از بین برد. وارو و تیمش همچنین این تصور را که بازی در یک گروه راک به ترانه سرایی عمومی نیاز دارد، رد می کنند. نمایش های وارو فقط برای شنیدن این آهنگ های خلاقانه و جذاب از Cowboy Witchcraft ارزش دیدن دارند. اما، مانند تمام کنش های زنده عالی، آنها با انرژی قابل توجهی روی صحنه نمایش می دهند. The Pretenders-sque Just Don't Care، ریشه های جذاب Gem Yip Yip و Gates of Hell و Winter Lining دراماتیک، مانند آهنگ جدیدی که ممکن است Step Back نامیده شود یا نباشد، زنده هیجان انگیز بودند.

یکی دیگر از نکات برجسته بعد از ظهر شنبه، “سوپر گروه” تورنتو بود. MOONRIIVRE. آنها به رهبری گاوین گاردینر، خواننده Wooden Sky و جیمز رابینسون گیتاریست لیندی اورتگا، یک مجموعه با استقبال خوب را روی صحنه Field Law نواختند و نمونه‌ای سالم از اولین آلبوم خود، Vol. 1. آواز زیبای گاردنر و خطوط گیتار نافذ رابینسون صدایی سینمایی ارائه می‌دهد، اما آهنگ‌هایی مانند گل‌های اولیه در فرار از آتش و نیمه‌شب در هتل گاردن. در حالی که گروه‌هایی که از صداهای بازگشتی آشکار استقبال می‌کنند، گاهی اوقات می‌توانند بیش از حد معمولی و کمی تازگی به نظر برسند، به نظر می‌رسد که هرگز چنین چیزی در مورد MOONRIIVRE وجود ندارد، حتی زمانی که ما آوازهای سکسکه‌ای بادی هالی را در آهنگ Rockabilly Let the World Turn یا ارائه یوکلل بادی به یاد می‌آوریم. – و – تصنیف سوت، هیپنوتیزور.

محتوای مقاله

با توجه به هیاهوی قابل توجه اطراف نشویل جنگ خورشیدی، مجموعه مسحورکننده او در بعدازظهر شنبه، جمعیت به طرز عجیبی کم به نظر می رسید. ممکن است به این دلیل باشد که در مرحله 6 عقب رانده شد، اما کسانی که مایل به انجام این انتقال بودند، پاداش زیادی دریافت کردند. اگرچه او به طرز شگفت‌آوری از انارشیست گاسپل عالی 2023 – آلبومی که او را به سطح بعدی از تحسین منتقدان رساند – به‌طور شگفت‌انگیزی عمل نکرد، او مجموعه را با جواهراتی مانند Soul Tramp، Big Baby و Got No Ride پر کرد. این خواننده و ترانه سرای آرام همیشه در مورد نبردهای خود با اعتیاد و دوره های بی خانمانی صحبت کرده است. قبل از خواندن آهنگ دلخراش Have Another Pill، او به آرامی به شوخی گفت که این آهنگ درباره “بودن در بخش روانی در 13 سالگی است. به زودی به یکی از مکان های مورد علاقه من برای رفتن تبدیل شد.” او با سه تا از قوی‌ترین آهنگ‌های انارشیستی انارشیست، از جمله آهنگ‌های دلخراش New Day و His Love و کل زیبا تمام کرد.

جشنواره موسیقی محلی کلگری یکشنبه در پارک جزیره پرنس ادامه می یابد.

محتوای مقاله