محتوای مقاله
علیرغم تعهد در ماه فوریه برای بازسازی صندوق میراث برای کمک به حذف اتکای آلبرتا به درآمد منابع، نخست وزیر دانیل اسمیت ماه گذشته گفت که قصد دارد از درآمد این صندوق برای “کمک به کاهش ریسک پروژه ها در بخش نفت و گاز” استفاده کندبه عبارت دیگر، پروژه هایی که نمی توانند تامین مالی از وام دهندگان خصوصی را تامین کنند). واضح است که اگر آلبرتا امیدی به ایجاد صندوق میراثی داشته باشد، به قوانین مالی قوی نیاز دارد تا اطمینان حاصل شود که دولت‌ها به طور مسئولانه صندوق را رشد می‌دهند – و به آن برای اهداف دیگر حمله نمی‌کنند.
محتوای مقاله
دولت Lougheed صندوق میراث آلبرتا را در سال 1976 ایجاد کرد تا بخشی از درآمد منابع استان را برای آینده ذخیره کند. با این حال، از زمان تأسیس، دولت ها تنها در 11 سال از 48 سال فعالیت صندوق، به درآمدهای منابع کمک کرده اند و تنها 3.9 درصد از کل درآمدهای منابع در طول عمر صندوق به صندوق واریز شده است. در عوض، دولت‌ها به‌جای پس‌انداز سهام برای تبدیل آن به یک دارایی مالی که می‌تواند در طول زمان درآمد پایدار ایجاد کند، عمدتاً درآمدهای یکبار مصرف را خرج کرده‌اند و در چرخه رونق و رکود آلبرتا سهیم هستند.
در حالی که اسمیت می گوید او خواستن به صندوق را طوری ساخته است که درآمد سرمایه گذاری آن (یعنی سود) در نهایت بتواند جایگزین درآمد منابع در بودجه شود، درآمد صندوق در سال 2023/24 در مقایسه با درآمد 19، 4 میلیارد دلاری پیش بینی شده از منابع 2.1 میلیارد دلار پیش بینی شده است. آلبرتا به وضوح به یک رویکرد جدید برای رشد بودجه نیاز دارد. در این جبهه، می تواند به تجربه آلاسکا با صندوق دائمی خود که در سال 1976 تأسیس شد، اما بسیار بزرگتر شده است، نگاه کرد.
برخلاف صندوق میراث آلبرتا، صندوق آلاسکا تحت قوانین مالی سختگیرانه عمل می کند. اولاً، طبق قانون اساسی آلاسکا، دولت ایالتی باید حداقل 25 درصد از کل درآمدهای معدنی را هر سال به صندوق واریز کند. آلبرتا ممکن است قانون مشابهی را معرفی کند.
محتوای مقاله
علاوه بر این، هر ساله بخشی از درآمد صندوق آلاسکا کنار گذاشته می شود تا اطمینان حاصل شود که اصل صندوق در اثر تورم فرسایش نمی یابد. آلاسکا همچنین استفاده از اصل را بدون تایید رفراندوم ممنوع می کند. دولت فقط می تواند درآمدهای صندوق را خرج کند (منهای آنچه برای محافظت از اصل سرمایه در برابر تورم لازم است).
و مهمتر از همه، سود سهام وجود دارد، موضوعی که مطمئناً علاقه بسیاری از آلبرتایی ها را برانگیخته است. در آلاسکا، دولت سهمی از درآمد صندوق را از طریق سود سهام به شهروندان آلاسکا پرداخت می کند که به حفظ رشد صندوق در دراز مدت کمک کرده است. با دادن سهام مالکیت به شهروندان در استخر منابع ایالت، آلاسکاها منافع شخصی خود را به رسمیت می شناسند و از دولت می خواهند که بازده را به حداکثر برساند.
به زبان ساده، به دلیل سود سهام سالانه، مردم آلاسکا از دولت می خواهند که صندوق دائمی را سالم نگه دارد. و هر دولتی که بخواهد از این صندوق برای اهداف غیر مسئولانه استفاده کند، با خشم رای دهندگان مواجه خواهد شد.
که ما را به آلبرتا برمی گرداند. اگر دولت اسمیت در سال جاری شروع به پرداخت 25 درصد از درآمد منابع به صندوق میراث فرهنگی و ضد تورم کند، می تواند به هر آلبرتای سود سهامی بین 148 تا 297 دلار در سال 2024/25 پرداخت کند که برابر است با 594 تا 1187 دلار برای هر خانواده چهار نفره. خوباز سال 2024/25 تا 2026/27، هر آلبرت می تواند در مجموع 571 تا 1108 دلار سود سهام دریافت کند که معادل 2284 تا 4430 دلار برای هر خانواده چهار نفره است. و با رشد صندوق، سود سهام نیز افزایش خواهد یافت.
دولت اسمیت قول داده است که صندوق میراث میراث را بازسازی کند، اما در عین حال می‌خواهد از سود این صندوق برای “کمک به کاهش خطر” پروژه‌های انرژی در استان استفاده کند. بدون مکانیزمی برای تضمین رشد صندوق، در برابر هوس های دولت ها آسیب پذیر خواهد بود. آلبرتا باید از موفقیت آلاسکا درس بگیرد و شروع به پرداخت سود سالانه به آلبرتایان کند.
تگان هیل مدیر سیاست آلبرتا و جوئل ایمز اقتصاددان ارشد موسسه فریزر هستند.
این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید