این خواننده ساکن کلگری، رهبر اصلی گروه کراتروکرز Can بود

محتوای مقاله

وقتی از مالکوم مونی، خواننده گروه پیشگام کراتروک Can، از مالکوم مونی پرسیده می شود که آیا در مورد تأثیر ماندگاری که گروه سابقش بر موسیقی عامه پسند داشته است یا خیر، سکوت ناخوشایندی برقرار می شود.

این مطمئناً یک ایده مبهم نیست. این گروه که در سال 1968 در کلن تشکیل شد، پیشگام در موسیقی آوانگارد و تجربی و کلیدی در توسعه چیزی است که در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 به کراتوک معروف شد. تقریباً در همه چیزهایی که در مورد گروه نوشته شده است، کلمه «نفوذ» وجود دارد.

محتوای مقاله

مونی یکی از چندین خواننده اصلی گروه در طول سال‌ها بود و دوره اول ریاست او از سال 1968 تا 1970 کوتاه بود. اما او اولین بود. او گروه را متقاعد کرد که نام اصلی خود را که صدای پروگرمی بود به نفع Can کنار بگذارند. موسس هولگر چوکای گفت که مونی در توسعه صدای آنها نقش بسزایی داشت و در کتاب خود نوشت: «نمی‌توانستم مطمئن باشم که کدام مسیر را از نظر موسیقایی انتخاب کنم تا اینکه مالکوم مونی یک روز به سمت میکروفون پرید و ما را به سمت ریتم سوق داد.» اولین آهنگ های ضبط شده، اگرچه تا سال 1981 منتشر نشدند. او همچنین خواننده اصلی اولین حضور رسمی گروه، فیلم Monster Movie در سال 1969 بود، که طبق بیوگرافی رسمی آنلاین او، برخی از تاثیرگذارترین موسیقی های 50 موسیقی اخیر را ارائه می کند. سال ها. می تواند راه را برای پست پانک، سایه های مختلف موسیقی الکترونیک، آوانگارد، و بسیاری دیگر از زیرژانرهای خط خطی هموار کند.

مونی پس از مکث کمی رمزآلود می گوید: «و ضربان ادامه دارد…» “من نمی توانم در گذشته زندگی کنم. خوشحالم که مردم به موسیقی گوش دادند و همچنان به آن گوش می دهند.»

برای مونی، که از سال 2010 در کلگری زندگی می کند، این ضربان متوقف نشده است. اگرچه او بیش از یک دهه در اینجا زندگی نسبتاً آرامی داشت، اما به سختی بیکار بود. او به همراه شریک زندگی خود جو استفنز که از سال 2010 تا 2015 مدیر اجرایی Wordfest بود به شهر نقل مکان کرد. از سال 2015، ویمعلم نقاشی انتزاعی در دانشگاه آلبرتا هنر و آثار خود را در سراسر جهان به نمایش می گذارد. او آلبوم هایی با سیاره دهم از سانفرانسیسکو، آوا مندوزا و آهنگساز شان نونان ضبط کرده است.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

مونی 80 ساله امسال اولین بازی خود در جزیره سورتمه را در 20 ژوئن در کلیسای سنترال یونایتد انجام خواهد داد و در مقابل پروژه نسبتاً جدید مالکوم مونی و سیاره یازدهم قرار خواهد گرفت. این اولین اجرا با این ترکیب خواهد بود که شامل سازهای کوبه ای محلی لوئیس توار و ساکسیفونیست Jairus Sharif، گیتاریست و همکار قدیمی Mooney آوا Mendoza، و درامر Sonic Youth استیو شلی و دیگران می شود. یکی از نسخه های این اکت آلبومی را در سال 2019 در نیوجرسی ضبط کرد و در زمان این مصاحبه، مونی چندین روز را در مرکز موسیقی ملی رزرو کرده بود تا برای Sled تمرین کند و مواد جدید را ضبط کند. او می گوید امیدوار است تا اواخر امسال نسخه دیجیتالی آلبوم جدید را داشته باشد.

مونی می گوید: «پیشرفت های زیادی وجود دارد. نوازندگانی که من با آنها کار کرده‌ام گوش‌های خوبی دارند و صداهای فوق‌العاده‌ای دارند. اتفاقی که می افتد می افتد. وقتی کاری را انجام می‌دهیم، سعی می‌کنیم بفهمیم که چگونه آن را فوراً توسعه دهیم، یا گاهی اوقات پس از انجام برخی بداهه‌پردازی‌ها به عقب برمی‌گردیم و به یک موضوع مشترک می‌رسیم و سپس از آنجا کار می‌کنیم. آنها افراد با تجربه ای هستند. من به آنها اعتبار می دهم که من را تحمل کردند.”

محتوای مقاله

مادر مونی که در یونکرز نیویورک به دنیا آمد و بزرگ شد، یک معلم بود و پدرش یک هنرمند سینمای ابریشمی و عاشق جاز بود که پسرش را با موسیقی اورنت کلمن، در میان دیگران آشنا کرد. او می‌گوید پیشرفت مونی به‌عنوان یک هنرمند تجسمی و موسیقی‌دان «دست در دست هم بود». او هنر خود را از دوران راهنمایی شروع کرد – او حتی برای نمایشگاه در موزه رودخانه هادسون انتخاب شد – در حالی که با یک گروه کاپلا آواز می خواند. در اواخر دهه 1960، مونی از دانشگاه بوستون فارغ التحصیل شد و سفرهای زیادی را آغاز کرد. زمانی که در پاریس بود، با همسر ایرمین اشمیت، نوازنده کیبورد و یکی از بنیانگذاران گروهی که قرار بود Can شود، آشنا شد. او به استودیوی اشمیت در کلن دعوت شد. افسوس، در آنچه او آن را “سوء تفاهم 100 دلاری” می نامد، مونی در ابتدا فکر می کرد که این یک استودیوی هنرهای تجسمی است نه یک استودیوی موسیقی.

او سرانجام با نوازنده باس، هولگر چوکای، گیتاریست مایکل کارولی و درامر Jaki Liebezeit آشنا شد. از نظر موسیقی آنها در سراسر نقشه بودند. لیبزیت یک درامر جاز بود، چوکای در الکترونیک دست و پا می زد، اشمیت به عنوان رهبر گروه کار کرده بود و نزد آهنگساز آلمانی کارلهینتس استوکهاوزن تحصیل کرده بود، و کارولی تحت تأثیر موسیقی محلی بود.

محتوای مقاله

مونی می‌گوید: «من R&B بودم و به جاز علاقه داشتم. همانطور که هولگر گفت، من به نوعی پاکت را فشار دادم. من آنها را تشویق کردم که سعی کنند آن ریتم را بگیرند. نمی دانم این کار را کردم یا ترکیبی از همه ما بود که این کار را انجام دادیم. ما با هم زندگی می کردیم. ما هر روز کار می‌کردیم، می‌توانم بگویم از ۱۱ صبح تا ۱۱ شب هر روز.»

مونی در سال 1970 کن را ترک کرد و به ایالات متحده بازگشت و دامو سوزوکی جایگزین او شد. این گروه در سال 1979 منحل شد، اما در سال 1986 اصلاح شد و مونی برای مدت کوتاهی به صفوف آلبوم Rite Time پیوست. در سال 2017، Mooney، Schmidt، Liebezeit، Thurston Moore خواننده گروه Sonic Youth و ارکستر سمفونیک لندن در Barbican Center به عنوان بخشی از The Can Project نواختند، که 50 سالگی گروه را جشن گرفت.

مونی می گوید که هنرمند جدید احتمالاً چند آهنگ Can را در جزیره Sled اجرا خواهد کرد. او همچنین شعری به نام برادر آسمان سروده است که در وب سایت او یافت می شود. این فیلم به سوزوکی که در سال 2023 درگذشت، تقدیم شده است و مونی امیدوار است که آن را به موسیقی برساند. چوکای و لیبزیت در سال 2017 و کارولی در سال 2001 درگذشتند.

ممکن است مونی نخواهد در گذشته زندگی کند، اما می‌گوید که تأثیری که کن از نظر موسیقی بر نسل‌های بعدی داشته است را می‌شناسد.

او می‌گوید: «فکر می‌کنم گروهی که اکنون دارم، پیشرفتی از آنجاست. همه درباره کن می دانستند. آنها برای خود زندگی دارند. من مشتاقانه منتظر ساختن آهنگ های بیشتری هستم و ببینم آیا ایده ای از این گروه جدید بیرون می آید یا خیر.

او با خنده اضافه می کند: به زودی متوجه می شویم.

مالکوم مونی و سیاره یازدهم در تاریخ 20 ژوئن ساعت 7 بعد از ظهر به عنوان بخشی از جزیره سورتمه با کلیسای مرکزی متحد بازی خواهند کرد.

محتوای مقاله