سقف انتشار بدون کاهش تولید نفت و گاز امکان پذیر نیست: دیلویت

محتوای مقاله

کلگری – گزارش جدید دیلویت می گوید که شرکت های نفت و گاز کانادایی که با محدودیتی که توسط فدرال اعمال شده برای انتشار گازهای گلخانه ای مواجه هستند، به جای سرمایه گذاری در فناوری های گران قیمت جذب و ذخیره کربن، کاهش تولید را انتخاب می کنند.

این گزارش که به سفارش دولت آلبرتا تهیه شده است – که نسخه‌ای از آن توسط Canadian Press به دست آمده است – هدف آن ارزیابی تأثیر اقتصادی سقف پیشنهادی است.

محتوای مقاله

یافته‌های آن با موضع دولت فدرال که سقف پیشنهادی آن برای انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش نفت و گاز، سقفی برای آلودگی است، نه تولید، در تضاد است. و از موضع آلبرتا حمایت می کند که سقف اجباری منجر به کاهش تولید و پیامدهای اقتصادی شدید می شود.

اما گزارش دیلویت همچنین این ایده را که استقرار گسترده فناوری‌های جذب و ذخیره کربن باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش نفت و گاز در سال‌های آینده می‌شود، شک می‌کند و نشان می‌دهد که این سناریو منطقی نیست.

در این گزارش آمده است: «ما انتظار داریم که این سقف تا سال 2030، 20 مگاتن کاهش انتشار را به تولیدکنندگان تحمیل کند، که باید از طریق سرمایه‌گذاری در CCS (گرفتن و ذخیره‌سازی کربن) یا با محدود کردن تولید محقق شود.

کاهش تولید یک گزینه مقرون به صرفه تر از سرمایه گذاری در CCS خواهد بود.

بخش نفت و گاز بزرگترین صنعت انتشار در کانادا است و افزایش تولید ماسه های نفتی به این معنی است که مجموع انتشار گازهای گلخانه ای از این بخش در زمانی که بسیاری از بخش های دیگر اقتصاد با موفقیت در کاهش انتشار کل گازهای گلخانه ای با موفقیت انجام می دهند، افزایش می یابد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

در سطح جهانی، تقاضای نفت در حال رشد است و آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرده است که تقاضای جهانی نفت در سال 2030 3.2 میلیون بشکه در روز بیشتر از سال 2023 باشد، اگرچه این آژانس همچنین پیشنهاد می‌کند که افزایش عرضه از رشد تقاضا در این دهه پیشی خواهد گرفت.

در چارچوب پیش‌نویسی که در دسامبر گذشته منتشر شد، دولت فدرال پیشنهاد کرد که انتشار نفت و گاز را محدود کند تا به کاهش تغییرات آب و هوایی کمک کند. این قوانین صنعت را ملزم می کند که انتشار گازهای گلخانه ای را بین 35 تا 38 درصد از سال 2019 تا 2030 کاهش دهد. .

اما گزارش دیلویت نشان می دهد که تولید نفت این کشور می تواند 30 درصد و تولید گاز بیش از 16 درصد از سال 2021 تا 2040 افزایش یابد. این ارقام بر اساس پیش بینی تنظیم کننده انرژی کانادا و سیاست های فعلی دولت است.

دیلویت گفت که این بدان معناست که تولیدکنندگان دو انتخاب برای رعایت محدودیت‌های سقف انتشار خواهند داشت. آن‌ها می‌توانند سرمایه‌گذاری هنگفتی در جذب و ذخیره‌سازی کربن – گرفتن انتشار گازهای گلخانه‌ای از تولید نفت در محل و ذخیره‌سازی ایمن آنها در زیر زمین – یا کاهش افزایش تولید برنامه‌ریزی‌شده داشته باشند.

محتوای مقاله

صنعت نفت و گاز خود جذب و ذخیره کربن را به عنوان کلید کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در عین حال افزایش تولید ترویج می کند. صنعت شن و ماسه نفت، که مسئول بیشتر انتشار گازهای گلخانه ای در بخش نفت و گاز کانادا است، پیشنهاد کرده است 16.5 میلیارد دلار برای شبکه عظیم جذب و ذخیره کربن برای شمال آلبرتا هزینه کند.

اما گروهی از شرکت‌های پشتیبان این پیشنهاد، موسوم به Pathways Alliance، هنوز تصمیم نهایی برای سرمایه‌گذاری اتخاذ نکرده‌اند و می‌گویند که به اطمینان بیشتری در مورد سطح حمایت و بودجه دولت برای این پروژه نیاز است.

دیلویت در گزارش خود به این نتیجه رسید که هزینه های جذب و ذخیره کربن آنقدر بالاست که در بسیاری از موارد از نظر اقتصادی غیرقابل دوام است.

این شرکت اعلام کرد بعید است که بسیاری از شرکت‌ها این مسیر را در تلاش برای رعایت محدودیت‌های آلاینده‌ها دنبال کنند و در عوض تولید خود را کاهش دهند.

در این گزارش آمده است: توجه به این نکته ضروری است که پس از اجرا، سرمایه گذاری در CCS برگشت ناپذیر است.

با این حال، کاهش تولید را می توان معکوس کرد. با در نظر گرفتن این عوامل، ما سرمایه گذاری در شن های نفتی و CCS را پیش بینی نمی کنیم.

محتوای مقاله

گزارش دیلویت به این نتیجه رسید که سقف اجباری انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش نفت و گاز منجر به کاهش تولید، از دست دادن مشاغل و سرمایه‌گذاری، و کاهش «قابل توجه» تولید ناخالص داخلی در آلبرتا و بقیه کانادا خواهد شد.

به گفته دیلویت، بخش معدن، پالایش و خدمات آب و برق به دلیل نزدیکی به بخش نفت و گاز، در صورت محدودیت انتشار گازهای گلخانه‌ای، تولید واقعی را کاهش خواهد داد.

گزارش دیلویت حاکی از آن است که تولید نفت آلبرتا در سال 2030 با محدودیت سقف 10 درصد کمتر از تولید بدون آن خواهد بود و تولید گاز طبیعی نیز 16 درصد کمتر خواهد بود. این سقف همچنین به معنای کاهش تولید سوخت فسیلی در بریتیش کلمبیا، ساسکاچوان و نیوفاندلند است.

تا سال 2040، طبق گفته Deloitte، تولید ناخالص داخلی آلبرتا 4.5 درصد و تولید ناخالص داخلی کانادا یک درصد کمتر از زمانی خواهد بود که سقف انتشار وجود نداشته باشد.

ربکا شولتز، وزیر محیط زیست آلبرتا، گفت که این گزارش از آنچه استان همیشه گفته است، پشتیبانی می کند.

«ما باید از عقل سلیم استفاده کنیم. شولتز در مصاحبه‌ای گفت، وقتی به سیاست‌هایی مانند (حدود انتشار) نگاه می‌کنید، باید داده‌های اجتماعی-اقتصادی را در چشم انداز قرار دهید.

محتوای مقاله

فکر نمی‌کنم کانادایی‌ها بخواهند ببینند که ما کشور را در رکود اقتصادی بیشتر فرو می‌بریم.»

شولتز افزود که آلبرتا متوجه است که اقتصاد جذب و ذخیره کربن چالش برانگیز است. او گفت که سیاست‌های خشن دولت که شرکت‌ها را سود کمتری می‌بخشد، تنها تأثیری بر کاهش سرمایه‌گذاری در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دارد.

او گفت: «از منظر سیاست، لایه‌بندی همه این اقدامات تنبیهی به عقب راندن فناوری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که ما واقعاً می‌خواهیم در اینجا اتفاق بیفتد، ادامه می‌دهد.

گزارش Deloitte پیش‌بینی می‌کند که آلبرتا در سال 2030 54000 شغل کمتر با سقف انتشار گازهای گلخانه‌ای نسبت به شرایط بدون شغل خواهد داشت.

محتوای مقاله