مردی از آلبرتا که برای بازسازی آسانسورهای غلات نانتون کار می کند

محتوای مقاله

نانتون، آلتا. – زمانی که لئو ویزر در تجارت سینما بود، یک استخر شنای میلیون دلاری ساخت که در یک روز مورد استفاده قرار گرفت.

اکنون او می‌جنگد تا دست‌کم این مقدار را جمع کند، شرکت در مسابقات، برگزاری قرعه‌کشی و میزبانی شب‌های فیلم برای حفظ دو نماد 21 فوتی دشت‌ها — آسانسورهای دوقلو دانه در نانتون، آلتا.

«این چراغ‌ها بود. ویزر گفت، این چیزهایی از دهه 1910 و 1920 بودند که در واقع نقاط عطفی بودند.

محتوای مقاله

شما به دفتر (آنجا) خواهید رفت، در مورد رویدادهای جهان و جاری صحبت خواهید کرد، در مورد شایعات، چانه زدن، نوشیدن الکل، بازی های کربیج صحبت خواهید کرد.

همه اینها آن را تبدیل به یک شبکه اجتماعی در زمان خود کرد که دیگر هرگز آن را تجربه نخواهیم کرد.

ویزر رئیس مرکز کشف آسانسور غلات کانادا در نانتون، 80 کیلومتری جنوب کلگری است.

او در کلگری در مجاورت پارک هریتیج بزرگ شد. در آنجا، بازدیدکنندگان تاریخ کانادا را از دهه 1860 تا 1950 از طریق نمایشگاه ها و گفتگو با مترجمان لباس پوشیده در فروشگاه عمومی، چرخ آب معدن زغال سنگ، راه آهن، آهنگر فروشی و آسانسور غلات تجربه می کنند.

ویزر گفت: “من همیشه آنجا بازی می کنم و به آن فکر نمی کنم.”

وقتی بزرگتر شدم، متوجه شدم که تمام این چیزهایی که بدیهی می‌گرفتم، تمام این تاریخ، با بولدوزر یا خراب شده بود و اصلاً ارزشی برایم قائل نبود.»

“ما یک نمایش اجرا خواهیم کرد”

ویزر مدرک کارشناسی ارشد خود را در طراحی صحنه و کارگردانی صحنه گرفت و به مدت 30 سال در خلق جلوه های ویژه برای فیلم و تلویزیون کار کرد: «شکار»، «K-19: بیوه ساز»، «شوالیه های شانگهای»، «هارتلند»، «ژانگ» و “وینونا ارپ”.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

او گفت که بازسازی آسانسورهای نانتون بسیار شبیه اجرای یک نمایش است.

“من به آن به عنوان یک نمایش نگاه می کنم. ما نمایشی خواهیم ساخت – تصوری از تاریخ، فضا، مکان در زمان به آنها خواهیم داد.”

او کار خود را دارد.

این آسانسورها که هرکدام به اندازه کافی بزرگ هستند تا حدود 40000 بوشل غلات را در خود جای دهند، به 100 سالگی نزدیک می شوند. سازه های چوبی فرسوده، که به عنوان منابع تاریخی استانی نامگذاری شده اند، از نظر ساختاری سالم هستند اما قدمت خود را نشان می دهند.

ویزر اخیراً در مسابقات ملی Next Great Rescue وارد آسانسورها شده است. این مسابقه که توسط National Trust for Canada اداره می شود، جوایزی را برای حفظ آثار تاریخی اهدا می کند.

آسانسورها با کسب 5000 دلار سوم شدند. ویزر گفت، این کمک می کند، اما یک قطره در سطل است.

او به دنبال کمک های مالی دیگر است، به بنیادهای خانوادگی مراجعه می کند و قرعه کشی ها را سازماندهی می کند. او میزبان شب‌های فیلم است، فیلم‌هایی را در کنار آسانسورها نمایش می‌دهد و بعد از آن کلاه را پشت سر می‌گذارد.

او گفت: «فقط برای بازسازی – حتی برای انجام کار خیلی خاص – ما احتمالاً به یک میلیون دلار نگاه می کنیم.

زنده نگه داشتن تاریخ

هدف این است که یادآوری کوچکی از نگهبانان سر به فلک کشیده ای که با خطوط راه آهن و روستاها، شهرها و شهرهای خاص مرتبط بودند، حفظ شود.

محتوای مقاله

تعداد آسانسورها به طور چشمگیری کاهش یافته است و از 5700 دستگاه در دهه 1930 به کمتر از 100 دستگاه امروزی رسیده است.

ویزر گفت: «ما در غرب کانادا سالی 5 نفر را از دست می دهیم.

ما ارزش‌هایمان را از دست می‌دهیم، چیزی را از دست می‌دهیم که ما را به اینجا رسانده است.»

او نتیجه را در زنده نگه داشتن تاریخ در «شغل سرگرمی» فعلی خود می بیند، رانندگی با لوکوموتیو بخار در هریتیج پارک.

او گفت: “ما با بخار کامل جلو هستیم و ناله می کنیم، و (در جلوی ما) ورودی ورودی دروازه است.”

بچه‌ها و بزرگسالان موتور را تماشا می‌کنند که به سمت آنها حرکت می‌کند و لبخند و نگاه آن‌ها بسیار شگفت‌انگیز است.»

این گزارش توسط The Canadian Press برای اولین بار در 23 ژوئن 2024 منتشر شد.

محتوای مقاله