بیایید برای رفع مراقبت طولانی مدت یک بار برای همیشه تلاش کنیم | نظر

محتوای مقاله

من 71 ساله هستم و مانند بسیاری از افراد گروه سنی خود، گاهی اوقات فکر می کنم که خروج من از زندگی چگونه خواهد بود. علیرغم تلاش های روزانه من برای تغذیه خوب، ورزش و حفظ یک سبک زندگی فعال، هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. بیماری فرقی نمی کند

اخیراً فیلمی زیبا با بازی جیمز کرامول و ژنویو بیژولد تماشا کردم که بازی‌های فوق‌العاده‌شان اشک مرا درآورد. هنوز هم من داستان واقعی یک کشاورز است که از همسرش مراقبت می کند، زیرا او از زوال عقل رنج می برد. شوهر یک برنامه عالی برای ساختن یک خانه کوچکتر داشت تا زندگی روزمره را برای زوج آسانتر کند و علیرغم مشکلات زیادی که در پروژه خود با آن روبرو بود، در نهایت همه چیز به نتیجه رسید.

محتوای مقاله

نمی‌توانستم فکر نکنم که امیدوارم شرایط برای من و همسرم اینگونه رقم بخورد، و دلیلی وجود ندارد که نتوانیم از چنین نتیجه خوشایندی لذت ببریم، نتیجه‌ای که به ما امکان می‌دهد استقلال خود را حفظ کنیم و کرامت برای همیشه اما برای تحقق این امر، برنامه ریزی برای هر احتمالی کلیدی است.

مواقعی به شوهرم گفته ام که اگر مریض شود و نتواند از خودش مراقبت کند، یک مرکز مراقبت طولانی مدت مطرح نیست. من همیشه اضافه می‌کنم: “این روی جسد من خواهد بود!” اگر اینطور نبود، مقامات مراقبت های بهداشتی احتمالاً او را متعهد به یک مرکز درمانی در کمترین زمان می کردند.

اگر بیوه شده باشم و دیگر نتوانم از خودم مراقبت کنم، ممکن است برای من هم همین اتفاق بیفتد.

می‌دانم که اگر در مکانی قرار بگیرم که مراقبت‌های اولیه و ایمنی نمی‌توانست تضمین شود، ویران می‌شوم، همان‌طور که مرحوم پدرم متوجه شد دیگر بازگشتی به زندگی‌ای که زمانی می‌شناخت وجود ندارد. اگرچه اشک های او باعث می شد احساس گناه و ناراحتی کنم، نمی توانستم او را سرزنش کنم و با دانستن آنچه که اکنون در مورد مراقبت طولانی مدت می دانم، دلیل خوبی برای گریه داشت.

محتوای مقاله

مستند زمان دزدیده شده که اخیرا منتشر شده است، یکی دیگر از فراخوان قانع کننده برای عدالت برای ساکنین مراقبت است. این فیلم درباره وکیل حقوق سالمندان ملیسا میلر است که در صنعت شرکتی/خانه سالمندان انتفاعی که به دلیل عدم شفافیت و پاسخگویی بدنام است، می‌پردازد.

این فیلم باید همه سالمندان کانادایی را وادار کند تا هر کاری که می توانند انجام دهند تا سیاستمداران را وادار به ایجاد تغییر در مراقبت های طولانی مدت یک بار برای همیشه کنند. اولین قدم مهم، همانطور که میلر در یک مصاحبه تلویزیونی پیشنهاد کرد، حذف سود خواهد بود.

هیچ‌کس نمی‌خواهد سال‌های پایانی خود را در یک موسسه سپری کند، بنابراین سالمندان بیش از هر زمان دیگری به برنامه‌ای نیاز دارند که به آن‌ها اجازه دهد با وقار در محل خود پیر شوند. این می تواند شامل گزینه های مختلفی باشد، مانند آپارتمان مادربزرگ، زندگی مشترک، ترتیبات مراقبت در منزل در صورت نیاز، یا مسکن بازنشستگی که در آن خدمات کمکی برای زندگی در دسترس است.

من و شوهرم در یک جامعه سالمندان زندگی می کنیم که در آن مردم تمایل دارند از یکدیگر مراقبت کنند و این نویدبخش مستقل ماندن است. اگر یکی از ما عقب بماند، همسایه ها همیشه ارتباط انسانی برقرار می کنند. من حدس می‌زنم که بخشی از برنامه پیری در محل ما به خوبی عمل کرده است.

محتوای مقاله

من به مبارزه با احتمال یک نتیجه مراقبت طولانی مدت اختیاری برای هر یک از ما ادامه می دهم. با این حال، اینطور نیست که با توجه به تجربیات مراقبتی قبلی‌ام نمی‌دانم چه کار کنم.

در این میان، خانه همان خانه است، جایی که ما قصد داریم تا زمانی که ممکن است از هر روز بعدی نهایت استفاده را ببریم. اگر یک چالش سلامت بخشی از زندگی مشترک ما شود، آنگاه با استراتژی ای روبرو خواهیم شد که تا به حال برای ما خوب عمل کرده است: عقل سلیم آمیخته با عشق و مهربانی.

لیز کلوتیر استیل یک نویسنده ساکن اتاوا و نویسنده کتاب جایی مثل خانه نیست: راهنمای کمک به مراقبان در مدیریت مراقبت طولانی مدت است. در www.ottawacaregiver.com موجود است.

محتوای مقاله