نامه های امروز: کانادا باید به هدف هزینه های دفاعی خود برسد

محتوای مقاله

پیام‌های خلاقانه درباره هزینه‌های دفاعی کارساز نخواهد بود

پاسخ: ایر خواستار نگرش مثبت نسبت به نیروهای مسلح است، 20 ژوئن.

ژنرال وین آیر، رئیس ستاد دفاعی آمریکا، پیام کاهش آمادگی نظامی را به پیامی تغییر می‌دهد که نخست‌وزیر ترودو ترجیح می‌دهد: تلاش برای محافظت از سهم دفاعی ما در ناتو، که بسیار کمتر از هدف مرجع دو درصد تولید ناخالص داخلی است. ایر بیان می کند که توافق نامه ای که همه کشورهای ناتو امضا کرده اند واقعاً مهم نیست. اندازه بودجه و بودجه واقعی صرف شده مهم است.

محتوای مقاله

این رویکرد یک مشکل جدی دارد. کانادا، به عنوان دومین کشور بزرگ جهان با سه ساحل برای دفاع، از نظر جغرافیایی بزرگتر از کل کشورهای ناتو (به جز ایالات متحده) است. کانادا مدتی است که قادر به حمایت از ناتو نیست.

مرز جدید دفاع از آمریکای شمالی است و کانادا توسط ایالات متحده به عنوان یک شریک بسیار ضعیف در آن دفاع و نوراد شناخته می شود. کانادا با ارتش به شدت تحلیل رفته و تنزل یافته خود، حتی نمی تواند از کانادا دفاع کند. اخیراً یک گروه دو حزبی متشکل از 23 سناتور آمریکایی از ترودو خواستند تا به معیار دو درصدی دست یابد، که نشانه ای از نگرانی آمریکایی هاست.

در ماه جولای، کنفرانس ناتو در واشنگتن برگزار می شود. دفاع از مخارج نظامی ما برای آیر یا وزیر دفاع بیل بلر چالشی خواهد بود.

پل بلیست، اتاوا

اتاوا ارث را اغراق آمیز می کند

پاسخ: بله، ساختمان‌های تاریخی خیابان ریدو نیاز به حفاظت از میراث دارند، 17 ژوئن.

به نظر می رسد بروس دیچمن، ستون نویس، پیشنهاد می کند که نماهای قدیمی در خیابان ریدو، گردشگران را به خود جذب می کند. من موافق نیستم. کانال ریدو، پارلمان هیل و موزه ها و فضاهای سبز متعدد پایتخت کانادا را به خود جلب می کند. اگر معماری تاریخی را می خواهید که دیدنی تر باشد، جاذبه های گردشگری در سراسر جهان وجود دارد که صدها سال قبل از ساختمان های خیابان ریدو ساخته شده اند.

محتوای مقاله

ایده افسران میراث برای تعیین مناطق حفاظت شده نیز همینطور است. من هرگز نخواستم در Lowertown East یا Beaverbook Kanata زندگی کنم، فکر می کردم مانند زندگی در روستای گرینویچ، بیکن هیل (بوستون)، سوهو یا مونترال قدیمی است.

من مخالف حفظ اماکن تاریخی واقعی نیستم. با این حال، یک نقطه ضعف در تمام قوانین حفاظت و مدیریت این است که برخی از سایت‌ها در حال زوال هستند زیرا تعمیر و ارتقاء آن بسیار دشوار است. آیا تعیین کل محله ها به معنای تبدیل آنها به محله های فقیر نشین در 20 تا 30 سال خواهد بود؟

من توصیه می کنم که شهر بر اساس این فرض که “آیا اکثریت شهروندان موافق هستند که این سایت ارزش حفظ دارد” تصمیم گیری کند؟ به جای چند داوطلب داوطلب، انجمن های محله و مردم باید راهنمایی کنند که کدام مکان ها حفظ می شوند. از آنجایی که اتاوا در تعیین میراث زیاده‌روی کرده است، همان انجمن‌ها و مردم باید نام‌های بالقوه را با هدف کاهش 75 درصد پایین در هر محله اولویت‌بندی کنند. بوروکرات ها باید به کار با توسعه دهندگان جهت ایجاد ساختمان های جدید با طراحی زنده هدایت شوند.

مایک مک مولین، نپین

این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید