ناراحتی سلتیکس در بازی 2 هم استثنایی و هم باعث نگرانی بود – بوستون هرالد

اگر قبلا این را دیده اید به خواندن ادامه دهید.

یک تیم بی‌سرنشین میامی سلتیکس را در یک بازی پلی‌آف جاده‌ای شکست می‌دهد.

تیم بوستون برای خطاهای از دست رفته عزادار شد در حالی که هیت 3 ها را به سمت دیگر پاشید.

باغ پر شور تی دی ساکت شد، گویی هزاران نفر یکباره یک مظهر را دیده اند.

حالا بیایید مستقیماً به آخرین باخت خانگی بوستون در پلی آف مقابل میامی بپردازیم: آیا این ارواح واقعی هستند؟

آیا باخت چهارشنبه 111-101 در بازی 2، بازگشت زامبی هیت، بی جان و غیرقابل توقف در کلاچ هر دوی بوستون را نشان داد؟

یا ناراحتی میامی نتیجه یک بازی تیراندازی 3 امتیازی فوق العاده داغ بود که هیچ تیمی نمی توانست آن را تکرار کند مگر در یک سالن خالی؟

سلتیک ها می توانند یک چیز یا چیز دیگری را باور کنند، اما نمی توانند بدانند زیرا هیچ کس نمی داند. به همین ترتیب، هیچ‌کس نمی‌دانست که تیم‌های C در فینال کنفرانس شرق سال گذشته با نتیجه 3-0 بازی خواهند کرد و چند روز بعد بازی را مساوی خواهند کرد.

می‌توانیم بگوییم دلیلی وجود دارد که هر دو را باور کنیم، حتی اگر بوستون به حق محبوبیت اصلی برای پایان دادن به این سریال در پنج یا شش سال باقی بماند.

بیایید با بدترین شروع کنیم.

جیلن براون اعتراف کرد که هیت گاهی آنها را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد، در حالی که سلتیکس اغلب برای نجات آنها به داوران مراجعه می‌کرد.

«این یک طرز فکر است. این یک سبک زندگی است. شما فقط باید آن را بپذیرید، و من فکر نمی کنم که ما این کار را انجام دادیم. آنها آن را پذیرفتند.»

جو مازولا اعتراف کرد که او مربی نبوده است.

اریک اسپولسترا تیمش را در حالت تهاجمی کوتاه کرد و به آن‌ها اجازه داد تا با سرعت بیشتری بدود و به میل خود از فاصله 3 امتیازی شوت بزنند، پس از اینکه در بازی 1 دوجین 3 کمتر از بوستون به ثبت رساندند. هیت به سرعت متوجه شد که آنها نمی‌توانند مالکیت توپ را در اختیار بگیرند. بازی، مبارزه برای پرتاب های آزاد بیشتر، ریباندهای تهاجمی و گردش های اجباری. برنامه بازی واضح آنها از بازی 1.

این تغییر عمده در طرح، سلتیکس را غافلگیر کرد، البته نه به اندازه موفقیتی که طرح میامی به ارمغان آورد.

از نظر دفاعی، هیت ها منطقه خود را ترک کردند، به خصوص در نیمه دوم، و از دفاع فیزیکی استفاده کردند و دفاع نفر به نفر را تغییر دادند. سوئیچ به خودی خود مشکلی نداشت – و نباید هم می بود، به خصوص با ناهماهنگی بین تایلر هر و دانکن رابینسون روی زمین – اما حمله معمولی سلتیکس به مدت یک شب متوقف شد.

مازولا گفت: «آنها کار فیزیکی خوبی انجام دادند و چفت ها را بالاتر بردند و استفاده از آن سوئیچ ها را برای ما دشوار کردند.

همچنین آنها را از گرفتن 3های خود باز داشت (32 تلاش در مجموع، چهارمین تلاش کمتر در یک بازی در این فصل). بنابراین در اوایل کوارتر چهارم، تاتوم به دنبال انزوا بود و مشکل پیدا کرد. در سایر مالکیت ها، سلتیکس به دلایل دیگر از حرکت توپ، برش و صفحه نمایش دست کشید. و هیچ کس به جز تیتوم و جیلن براون بیش از 13 امتیاز کسب نکرد، از جمله مرد بزرگ تیراندازی که خریدش در تابستان گذشته باعث شد تا حمله بوستون به اندازه سایر لیگ ها بی خطر باشد.

این می تواند کریستاپس پورزینگیس، صاحب افتخار شش امتیاز و منفی 32 مثبت در چهارشنبه شب باشد. در طول سال، اقدام اضافی Porzingis به سلتیکس اجازه داد تا کوچکتر را مجازات کنند، دفاع را تغییر دهند و از حفره های میان برد در منطقه استفاده کنند. هر دو تیم دفاعی میامی مقابل سلتیکس. در عوض، هیت از او سوء استفاده کرد، پورزینگیس را از نقطه‌هایش بیرون راند، او را به دردسر ناخوشایند انداخت و پاس‌های ورودی‌اش را از جای خود خارج کرد، در حالی که تمام اقدامات مربوط به 7 فوتی را محدود می‌کرد.

نه واقعا.

«آنها فیزیکی هستند. آنها آن را سخت و چیزهای دیگر می کنند. براون گفت: آنها می‌خواهند شکارها را فشار دهند، به خصوص وقتی سوت به نفع آنها باشد، به تلاش برای سخت کردن شرایط افتخار می‌کنند. بنابراین ما فقط باید برای فاصله خود بجنگیم. باید به همان اندازه فیزیکی باشد.”

با این حال، با وجود همه اینها، فقط یک احمق میامی را برای ناراحتی بوستون انتخاب می کند.